Сайфулло эҳсос намуд, ки ҳамсоязан худаш ҳам чандон уболак нест ва як ишорат кофист, ки ба оғӯшат дарояд, мисли ҳама мардони шикорчӣ вай ҳам сайди муфт ба домаш афтидаро аз даст додан нахоста, дар бехи гӯши Амина бо садои гарми моломоли шавқу эҳсосоту ҳавас пичиррос зад:
«Беҳуда «очаша бину духтараша гир» нагуфтаанд, шумо худатон аз ҳар нозанини танноз дилкаштар ҳастед, албатта, духтари чунин модар дили писари раисро мебарад-дия…
Сайфулло қариб ним соати дигар ошиқона васфи ҳусну ҷамоли Аминаро намуда, ҳамсоязанро ба осмони ҳафтум баровард. Аминаро аз ҳуру парӣ зеботар номида, раиси ширакайф шоирона дар васфаш чанд шеър гуфт. Ба заршиносии писараш офарин хонда, билохира Сайфулло аз ҷайбаш як даста пул баровард ва долларҳои шараққосиро пеши ҳамсоязан партофта, зорӣ намуд, ки шикоят накунад, зеро ӯро аз вазифа мегиранду саг барин бе обрӯ ва хандахариши мардум мешавад.
-Шиками дамидаистодаи духтарамро чӣ кунам,-аз ҷилои пул чашмонаш барқ зада бошанд ҳам, Амина ба осонӣ таслим шудан намехост.
-Бисёр не, як-ду варақашро пеши ягон духтур партоед, боварӣ дорам, ки мушкили духтаратонро дар як дам ҳал мекунад,-сӯйи бандчаи пул ишора намуд раис.
-Аллакай 5 моҳа шудааст, дигар исқоти ҳамл карда намешавад,-даст афшонд Амина.-Духтарам ҷуз таваллуд кардан дигар илоҷ надорад.
-Фотиҳаи духтари холаашро гардонем, занам бо хоҳараш якумра душман мешаванд,-оҳи сард кашид Сайфулло,-ягон илоҷи дигар ёфтан лозим.
-Ин тавр бошад, суҳбати мову шумо фоида надорад,-Амина бо ғазаб аз ҷояш бархоста, майли рафтан кард.
-Истед! Илтиҷо мекунам, сабр кунед! Милисабозӣ ҳам обрӯи шуморо мерезонаду ҳам маро шарманда мекунад. Дар дунё ба ғайр аз марг, дигар ягон масъалаи ҳал намешудагӣ нест, фақат роҳашро ёфтан лозим,-пеши роҳи ҳамсоязанро гирифт Сайфулло.
Амина дубора дар ҷояш нишаст ва лаҳзае чанд сукут намуду сипас гуфт:
-Майлаш, хотири шумо ману духтарам ба ин қурбонӣ розӣ мешавем, вале ба як шарт!
-Ман тайёрам тамоми шартҳои шуморо қабул намоям!
-Барои духтарам аз маркази шаҳр хона харида диҳед. Бигзор писаратон Комил духтари маро бо никоҳи мусулмонӣ зани дуюм карда бигирад. Натарсед, ин сир байни худамон мемонад. Пинҳонӣ зиндагӣ мекунанд.
Раис аз барор гирифтани кораш хурсанд шуда, дасти ҳамсоязанро бо эҳтиром бӯсида гуфт:
-Як хонаи хуби дуҳуҷрагӣ дорам. Мебел, қолин, дивану телевизор, хуллас, ҳама чизи барои зиндагӣ заруриро дорад. Занам дар бораи он хона чизе намедонад, агар розӣ шавед, худи пагоҳ ҳамон манзилро ба номи духтаратон мегузаронам.
Амина бо аломати ризо сар ҷумбонд ва ҳарду аз ҷояшон бархостанд. Сайфулло чунон шод буд, ки ба пешхизмат 100 суми пули иловагӣ дода гуфт:
-Бо ин пул барои бачаҳоят шоколад бихару дар ҳаққи мо дуо кун!
Дар оғӯши ҳамсоя
Сайфулло ронандаашро ҷавоб дода, худаш дарро кушода ҳамсоязанро ба мошин шинонд ва сари чамбарак нишаст. Лаҳзае пас саманди оҳанини раис дар кӯчаи мумфарш дартоз гашт. Раҳораҳ Сайфулло аз Амина чашм намеканд. Ҳусну ҷамоли қудои пинҳониаш раисро обу адо карда буд. Вақте ки мошин ба шоҳроҳ баромад, ронанда чашмашро аз акси дар оинаи мошин ҳувайдои ҳамсоязан наканда пурсид:
-Аминахон, мехоҳед хонаи духтаратонро бубинед?
-Албатта мехоҳам,-бо нозу ишва ҷавоб дод ҳамсоязан.
Мошин баъди чанд гардиш ба кӯчае даромада назди бинои баландошёна қарор гирифт. Онҳо пасопеш аз мошин фаромаданд. Раис ҳамсоязанро ба ошёнаи чорум бароварда қулфи дареро кушода гуфт:
-Марҳабо! Ин хона аз ҳамин рӯз эътиборан моли духтари шумост!
Амина ҷиҳози зебою ороиши аҷибу назаррабои хонаро тамошокунон як ҳуҷраҳоро давр зада ба хонаи хоб даромад. Ин хона бо ҷевони баланду рахти зебои хоб оро дода шуда буд. Дар болои рахти хоб болопӯши сап-сафедеро андохта буданд ва гулҳои садбаргаш чашми касро мерабуданд.
-Эҳ, ҷавонҳои ҳозира аҷаб хушбахтанд! Дар замонҳои ҷавонии мо ин хел кату рахти зебои хобро дар хоби шабат ҳам намедидӣ!-Оҳи бадард кашид Амина.-Аҷиб, ишқварзӣ кардан дар болои чунин тахти шоҳӣ чӣ кайфият дошта бошад-а?!
Сайфулло аз ин гапи зан ба таври худ маънӣ бардошта ба Амина наздик шуд ва аз пушт миёни ӯро ба оғӯш гирифта дар бехи гӯшаш пичиррос зад:
-Кайфияташро худи ҳозир санҷидан мумкин аст.
Амина, ки чандин сол боз оғӯши гарми мардро надида буд, баробари ба баданаш расидани дасти гарми Сайфуло обу адо шуда, чашмонашро аз шиддати кайфияти ширин лаҳзае нимпӯш кард. Ҳамин як лаҳза кофӣ буд, ки раиси дар занбозӣ усто ӯро рӯйи даст бардошта болои рахти хоб афканад. Амина баъди ба бистар афтидан, гӯё ба худ омада, муқобилият намуд, вале муқобилияташ аз норозигӣ дида ба ишваю нози шавқзо бештар монанд буд ва Сайфуллои рамузфаҳм ташнаи навозиш будани ин занро эҳсос намуда, мисли гурги гурусна чолокона худро болои сайдаш афканд. Лабҳои бӯсахоҳи раис ба лабҳои гарми зан часпида, тамоми шаҳду шираи ин кони роҳатро ҷаббида гирифтан мехостанд. Аминаи ташнаи навозиши мард чунон сармасти бӯсаи ширин гашт, ки натанҳо зани шаттоҳи раису духтари аз писари ин мард ҳомиладораш, балки оламу одам ва нангу номусу тарси худовандро низ дар як дам фаромӯш карда, дастонашро ба гардани ҳамсоя ҳалқа кард ва тамоми вуҷудашро дар ихтиёри Сайфулло гузошт. Раис дар бевабозӣ устухон надошт ва чунон моҳирона мебӯсид, ки ҳамсоязан аз шиддати шавқи шаҳвонӣ ба нолиш даромад. Нолишҳои ширини шаҳватбори зан Сайфуллоро торафт бештар ба шавқ меоварданду саропои Аминаро бо бӯса мешуст. Бӯсаҳои обдори раиси дар занбозӣ таҷрибадор гулхани шаҳватро дар вуҷуди ҳамсоязан чунон аланга занонданд, ки дигар тоб наоварда, худаш тугмаҳои куртаи мардро кушоду лабони тасфонаш гардани Сайфуллоро бӯсаборон карданд. Раис ба қуллаи эҳсосот расидани Аминаро дарк намуда, чолокона либосҳояшро бадар кард. Ду анори таранги ҳамсоязан мисли ду себи ширин дилкаш менамуданд. Раис ин себҳоро аз банд раҳо намуда, бӯсаборон кард, ҳамзамон дасташ рӯйи ронҳои булӯрини зан мехазиданд. Ниҳоят ду пайкари гарм як ҷисм шуданд. Ҳамсояҳои ба қаъри дарёи пурталотуми шаҳват афтида, дигар оламу одамро фаромӯш карданд. Раис чандин маротиба коми дил ҳосил карда бошад ҳам, мисли гурги гурусна ҳеҷ аз ин сайди дилкаш серӣ надошт. Амина дар ишқварзӣ аз ҳамбистараш монданӣ надошт ва раисро чунон моҳирона навозиш мекард, ки ҷони мард роҳат менамуд. Бо хонумҳои зиёде ҳамболин гашта бошад ҳам, чунин зани дилкашро раис дар умраш бори аввал медид. Амина ҷавон набошад ҳам, дар бистар аз духтаракони 20-25 сола монданӣ надошт ва Сайфулло тайёр буд, ки барои ин оғӯши гарм тамоми давлату савлаташро пеши пойи ин зан партояд ва лозим бошад, аз баҳри хонаю дараш ҳам бигзарад.
Ниҳоят онҳо аз ишқварзӣ хаста шуда, сару танашонро шустанд ва дари хонаро маҳкам карда бо азми бозгашт ба поён фаромаданд.
«Агент»-и зани раис
Сайфулло пеш-пешу Амина каме аз вай қафотар аз бино баромада, сӯйи қароргоҳи мошинҳо, ки мошини раис он ҷо буд, равон шуданд. Раис аз дур суроби занеро дар назди мошинаш дида, ҳайрон шуд. «Аҷиб, он занак кист ва дар назди мошини ман чӣ меҷӯяд?!» гӯён, зеҳн монда нигарист. Хоҳари занаш-Хосиятро шинохта Сайфулло якбора дар ҷояш шах шуд. Язнаашро дидан баробар Хосият писхандомез садо баланд кард:
-Дар ин ҷойҳо чӣ гум кардед, поччо?!
(Давом дорад)
