Волидон аксар вақт аз он хавотир мешаванд, ки чаро фарзандашон ҳақиқатро намегӯяд, вале дурӯғ гуфтан як қисми раванди рушди кӯдак мебошад. Барои он ки фарзанди шумо дурӯғгӯиро бас кунад, сабабҳои аслии дурӯғ гуфтанашро фаҳмида, ба кӯдак кумак кардан лозим аст, ки ростқавлӣ ва масъулиятро омӯзад.

1. Муҳим будани ростқавлиро таълим диҳед

Ба кӯдак фаҳмонед, ки ростқавлӣ муносибатҳои боэътимодро ба вуҷуд меорад ва дурӯғ метавонад боиси мушкилот шавад.

2. Муҳити бовариро эҷод кунед

Агар кӯдак ҳис кунад, ки новобаста ба гуноҳаш, волидон ӯро дастгирӣ мекунанд, эҳтимоли дурӯғ гуфтани ӯ кам мешавад.

3. Ҷазои сахт надиҳед

Ҷазои сахт аксар вақт боиси зиёдтар дурӯғ гуфтани кӯдакон мешавад. Беҳтар аст, ки бо кӯдак оромона суҳбат кунед ва ба ӯ кумак намоед, ки хатои худро дарк намояд.

4. Бигзор кӯдак оқибати дурӯғашро бубинад

Ба ҷои танбеҳ додан, кӯдакро водор кунед, ки масъулияти рафторашро бар дӯш гирад, масалан, агар ӯ дар бораи иҷрои вазифаи хонагӣ дурӯғ гуфта бошад, бигзор оқибатҳои табиии онро эҳсос кунад (ба монанди набудани омодагӣ ба дарс).

5. Ростқавлии кӯдакро қадр кунед

Вақте ки кӯдак ҳақиқатро мегӯяд, ҳатто, агар он ногувор бошад, ӯро таъриф кунед ва нишон диҳед, ки ростқавл будан муҳим аст.

6. Шахсияти ӯро танқид накунед

Ба ҷои он ки бигӯед "Ту дурӯғгӯӣ!" беҳтар аст бигӯед, ки "Ман мехоҳам ту ҳамеша рост бигӯӣ, зеро ман ба ту бовар мекунам".

7. Бо намунаи шахсӣ ростқавлиро нишон диҳед

Волидон бояд худ низ ростқавл бошанд. Агар кӯдак бинад, ки волидонаш дар зиндагӣ ҳаргиз дурӯғ намегӯянд, вай низ ростқавлиро меомӯзад.

Хулоса, дурӯғ гуфтан як марҳилаи табиии рушди кӯдакон аст, аммо агар бо он муносибати дуруст нашавад, метавонад ба хислати бади кӯдак табдил ёбад. Муҳим аст, ки бо сабр ва муҳаббат ба кӯдак фаҳмонем, ки ростқавлӣ беҳтарин интихоб аст.