Ману шавҳарам бо ишқу муҳаббат оила барпо намуда, соҳиби се фарзанд ҳастем. Шавҳарам ҷавони кордону пулёб буда, ду корхонаи шахсӣ дораду бо тиҷорат машғул аст.

Азбаски хусуру хушдоманам дигар писар надоранд, ману шавҳарам умре бояд падару модарашро нигоҳубин намоем. Хушдоманам занаки хуб аст, вале хусурам бо ғурбату бадзабониаш ба дилам задааст. Ин мӯйсафеди занакча мудом биниашро ба ҳар кор халонда, маро асабонӣ мекунад. Кӯдаконам аз дасти бобояшон рӯз надоранд, хусурам “Эй сағераҳо шумо ин қадар мехӯред, чаро ин қадар медавед, ин қадар девонаҳо барин доду вой мекунед” гуфта, намемонад, ки бачаҳои бечораам осуда нафас кашанд. Шавҳарам аҷавонмарди пулдор бошад ҳам, аз тарси падараш ба ману бачаҳоямон пинҳонӣ либос мехарад. Ҳар дафъае, ки ба хонаамон меҳмон ояд, хоҳ худӣ бошаду хоҳ бегона, хусурам маро дар назди меҳмонҳо ганда карда, танбалу ноӯҳдабаро мехонад. Чанд маротиба аз пушти дар ғайбаткуниашро бо ду гӯши худам шунида, хун ба сарам зад, вале ба хотири синну сол ва риши сафедаш чизе нагуфтам. Зиндагӣ аз дасти ин мӯйсафеди занакфеъл дар назарам шум шудааст, охир аз ҷабри падараш шавҳарам ҳатто наметавонад ба ман ягон гапи хуб занад. Мабодо шӯхӣ кунем ё хандем, мӯйсафед “мур ту занкалони латта, ҳамигн хел кардан гирӣ, занат тори сараммебарояд” гӯён, ба сари писараш дод мезанад. Аз дасти ин пири бадзабон рӯз надорем. Ҳафтаи гузашта шавҳарам гӯсфанд кушта ба мардум оши худоӣ дод. Меҳмонон зиёд буданд, чанд намуд хӯроки бисёр пухтам. Ба ҷойи раҳмта гуфтан, рӯзи дигар хусурам маро дузд гирифта, даъво кард, ки ними гӯштро аз онҳо пинҳонӣ ба хонаи модарам фиристодаам. Аз ин тӯҳмати ноҳақ корд ба устухонам расид ва кӯдаконамро гирифта, таги як курта қаҳр карда, ба хонаи падарам омадам. 

Лаҳзае пас ба утоқ зане ворид гашт, ки ба назар кампир барин менамуд. 

Шавҳарам ҳар рӯз занг зада, таъкид карда истдааст, ки девонагӣ накарда ба хона баргардам, лекин дудила ҳастам. Намехоҳам, ки бачаҳоям сағера шаванд, вале заҳри забони хусурам ба ҷонам задааст. Бовар кунед, дигар тобу тоқати дидани рӯйи он мӯйсафеди бадҷаҳл ва бадзабонро надорам. Ҳайронам, ки чи кор кунам. Илтимос ба ман маслиҳат диҳед, хотири фарзандонам ба хона баргашта гӯшамро ба карӣ зада гардам ё аз шавҳарам ҷудо шавам?
Парвина, ш. Душанбе