Ҷавони 18-солаам. Ҳусни худодод дорам. Падарам мегӯянд, ки ин ҳусн аз раҳматии бобоят ба ту мерос мондааст.

Аслан духтарбоз нестам, чунки моро аз хурдӣ дар руҳияи динӣ тарбият намудаанд ва гуноҳи азим будани чунин корҳоро хуб медонам. Ҳар саҳар намози бомдодамро хонда ба дарс меравам. Кӯшиш мекунам, ки ба чашми ягон духтар нигоҳ накунам, аммо духтарони зиёде аз пасам кашола мешаванд. Ба ҷои он, ки ман ба онҳо гап партоям, худи духтарҳо пеши роҳамро дошта, изҳори муҳаббат мекунанд. Қаҳрам омада баъзан дашномашон медиҳам, то ки ин духтарҳои бе шарму бе ҳаё аз ман дур шаванд, аммо онҳо ҳеҷ гапро намефаҳманд, ки намефаҳманд.

Аз дасти зебосанамҳо рӯз надорам, духтарони ҳамсабақам ба телефони дастиям пул гузаронда, sms- ҳои ошиқона мефиристанд. Инаш бахайр, занҳои бе шавҳар ҷонамро ба лабам расондаанд. Ҳавас хӯрда тарафам чашмак мезананду худашон рақами телефонашонро медиҳанд ва хоҳиш мекунанд, ки ҳатман занг занам. Занг намезанам, рӯзи дигар пеши роҳамро дошта, мисли муфаттиш допрос мекунанд, ки барои чӣ занг назадам. Безор шудаам аз ҳамин чашму абрӯвони зебо ва худ ба худ мегӯям, ки наход бобоям ҳам мисли ман ранҷ кашида бошад. Ҳайрон мондаам, ки бо ин занҳои дилдода чи кор кунам. Шарм медорам ба падарам бигӯям, ки занону духтарҳо ҳамеша пеши роҳамро гирифта ба ман изҳори муҳаббат мекунанд ва ин шилқинҳо ҷонбезорам кардаанд. Метарсам, ки духтарон ба хонаамон хостгорӣ наоянд. Наход дар вуҷуди духтарони тоҷик заррае шарму ҳаё намонда бошад? Дод аз дасти чунин духтарони беҳаё!
Муҳаммадҷон, аз Гидразоли н. Ҳисор