Насим ба зиндон рафт. Аммо дар паси ӯ, шонздаҳ нафар зан ва лашкаре аз фарзандони бепадар монданд. Ҳар яки онҳо сарнавишти шикаста ва дили пур аз дарде буд, ки ин марди булҳавас барояшон мерос гузошт. Дар охир, на сарват, на мошини қиматбаҳо, на ҳеҷ як аз шонздаҳ зан натавонистанд ӯро аз қасоси адолат наҷот диҳанд.
Вақте ки дар берун Шабнам кӯшиш мекард худро бепарво нишон диҳад, худи Насим дар дохили деворҳои сарди маҳбас танҳо монда буд. Завлонаҳое, ки ба дастонаш баста шуда буданд, акнун ба занҷири виҷдон мубаддал гаштанд.
Дар ҳуҷраи тангу тира, ки танҳо чашмаки хурди осмон дида мешуд, Насим вақти зиёдеро бо мулоҳиза мегузаронд. Акнун на пул, на мошини бошукӯҳ ва на ҳеҷ як аз шонздаҳ зан дар канори ӯ набуд. Танҳо хотираҳои талх ва чеҳраҳои фарзандони дур монда буданд.
Насим, ки қаблан худро Султон Сулаймон мепиндошт, дарёфт, ки ӯ танҳо як қаллоби бечора будааст. Ӯ ба ёд меовард, ки чӣ гуна дилу софдилии занҳои аввал, бегуноҳии Шабнам ва эътимоди дигар қурбониёнро поймол карда буд.
“Ман чиҳо кардам? Ҳама ҷо фарзандони бепадар, занҳои сарсон...”. Ин фикр мисли тозиёнаи оташин виҷдони ӯро мезад.
Пушаймонӣ мисли оташи зери хокистар дар дили Насим оғоз ёфт. Ӯ на аз гум кардани сарват, балки аз шикастани ин қадар дилҳо ва бепадар мондани фарзандонаш афсӯс мехӯрд. Дар ин танҳоӣ, ӯ дарк кард, ки салтанати ҳақиқӣ дар сулҳу сафои як хонавода ва дилгармии як зани вафодор будааст, на дар коллексияи бешумори занон.
Аммо ин дарки талх хеле дер омад. Барои Насим, ки дар синни шастсолагӣ ба маҳбас афтод, дигар имкони ислоҳ ва бозгашти шоиста набуд. Ӯ бояд тамоми ҳаёти бо дурӯғ сохташудаашро дар паси панҷара, бо вазни сангини пушаймонӣ бар дӯш ба поён расонад.
Танҳо сояи бесутуни худаш ва хотираҳои мисли теғ тез монда буданд. Шабҳо, вақте ки хоб аз чашмонаш мегурехт, ӯ гиряи бесадои Шабнамро гӯё мешунид.
Ӯ на аз гум кардани тахти дурӯғин, балки аз шикастани ин қадар дилҳои бегуноҳ ва овора мондани фарзандонаш афсӯс мехӯрд.
Аммо ин дарки дарднок хеле дер омад. Насим, ки ҷавонии худро ба бозии ҳирсонаи занҷаллобӣ дода буд, бояд тамоми ҳаёти бо дурӯғ сохташудаашро дар паси панҷара, бо лаънати шонздаҳ зан дар гӯшҳояш ба поён расонад. Зиндон на барои ҷисмаш, балки барои рӯҳаш ҷазои бузургтарин буд.
Шаҳлои НАҶМИДДИН
