Бузургии Алберт Эйнштейн ин аст, ки ӯро на танҳо аҳли илм, балки аксари онҳое, ки ба кашфиёт алоқамандие надоранд, мешиносанд.

Вале сарчашмаҳо дар бораи рӯзгори оилавии ин нобиға зиёд маълумот надоранд. Ҳарчанд зиндагии шахсии ӯ корномаҳои аҷиберо фарогир аст, ки ҳадди ақал муқаррарӣ нестанд. Барои мисол, вақте ӯро маҷбур мекунанд, ки бори дуюм оиладор шавад, талаб менамояд, ки арӯсшаванда бояд шартномаи омоданамудаи ӯро бо нишони тасдиқ имзо кунад. Бовар нокарданист, вале чанд банди аввали шартнома мазмунан чунинанд:

- Ҳар вақте хоҳиш кунам, арӯс набояд дигар гап занад;

- Бистари хоби маро бе иҷозат тамиз накунад;

- Ба утоқи кории ман ҳамагӣ се бор дар як рӯз ва танҳо барои оростани дастархон дарояд.