“Зани Убайдулло Раҷаб ҳар гоҳ, ки маро бинад, палонҷҷон гуфта ба оғӯш мегирифт ва мегуфт: “Одамон бовар намекунанд, ки духтари калониам аз худам аст. Мегӯянд, ки ин духтарро Раҷабгул Қосимова аз Убайдулло таваллуд карда, оварда дар хонаи шумо партофта рафтааст. Ман як бор он духтаракро дидам. Дар ҳақиқат мисли як себи дукафон ба ман монанд аст...”.

Ин пора аз суҳбати мо бо Ҳунарпешаи Халқии Тоҷикистон Раҷабгул Қосимова аст. Дар қисми дуюми барномаи “Пайроҳаи зиндагӣ” Раҷабгул Қосимова дар бораи моиндарии худ, фарзандони шавҳараш аз никоҳи аввал, муносибатҳои оилавӣ, рашки ҳамсар ва хушдоманаш нақл карда, хотираҳояшро дар бораи марҳум Убайдулло Раҷаб қисса мекунад...