Зиндагии ман бо ҳамсарам ду бор вайрон шуда, боз никоҳ карда будем. Аммо боз аҳмақӣ карда, худам шарт гузоштам, ки “агар фалон корро кунам, занам бар ман талоқ”. Ду фарзанд дорам.

Алҳол шартро нашикастаам, лекин шояд ягон рўз онро шиканам. Оё метавонам, ки шарти гузоштаамро ба воситаи ягон садақа ё кори хайр бекор кунам?
Муҳаммад, н. Шаҳритус.

Посухи домулло Ҷамолиддин Хомӯшӣ
Бародари азиз, дар ин масъала додани садақа ё анҷоми ягон кори хайр шартро бекор намекунад. Ин охирин имтиёзе ҳаст, ки шумо дар даст доред, кўшиш кунед, ки он амалро анҷом надиҳед ва шарти мондаатонро нашиканед. Агар шарти гузоштаатонро шиканед, ҳамсаратон талоқ шуда, ҳамаи имтиёзҳои шумо тамом мешавад