Даврони донишҷӯиро солҳои тиллоии умр мегӯянд, зеро ҳар лазҳаи ҳаёти донишҷӯён лабрези ҳодисоти рангоранг ва хотироти ширин аст.

Маҳз дар ҳамин давра ҷавонон бори аввал ошиқ мешаванд, шаҳду заҳри зинагии мустақилонаро мечашанд ва ба қадри падару модар, хоҳару бародар, ба қадри оила ва зиндагӣ мерасанд.

Гузориши видеоии мо аз хобгоҳи донишҷӯён далели равшани ин гуфтаҳост.