Ассалом. Ман ду моҳ шуд, ки хонандаи шумоям. Соҳиби се фарзандам ва шавҳарам тоҷир буд. Мо ҳамдигарро дӯст дошта, хонадор шудаем. Аммо, барои хонаводаи шавҳарам мисли ғулом будам. Чун ӯро дӯст медоштам, чизе, ки мегуфт иҷро мекардам.

Як рӯз мошинашро монду гуфт, ки онро шӯям. Ман чун ҳарвақта ба мошиншӯйӣ рафтам ва якбора чӣ хел шуд, ки канистри бензин чаппа шуда, ба чашму рӯям рехт. Ҳарчанд онро шустам, вале баъди табобати зиӯд ҳам рӯям сахт доғдор шуд. Ҳоло шавҳарам сахт зангир аст. Зорӣ дорад, ки заксамонро ҷудо кунем ва хонаро ба номам мегузаронад. Аммо, ман ӯро сахт дӯст медораму ҷудо шуданӣ нестам.

Чӣ кор кунам? Илтимос, ба ман кӯмак кунед, ки бахти сӯхтаистодаам маро мекушад.

Майрам Дониёр,

хонандаи “Оила”