Арӯсӣ хушбахттарин рӯз дар ҳаёти инсон аст, вале баъзан чунин мешавад, ки он ба даҳшатноктарин рӯзи ҳаёти як духтар табдил меёбад. Сарнавишти талхи ҳамсоядухтари мо - Нигина далели равшани ин гуфтаҳост.

Нигина духтараки хеле зебо, боодобу ҳунарманд буд ва хурду калон дӯсташ медоштанд. Талабгоронаш зиёд буданд, вале падару модараш ӯро ба як ҷавони ношинос ба шавҳар доданд. Рӯзи дуюми тӯй хешу табори домод ба сари модараш омада, даъво кардаанд, ки духтараш бокира набудаасту хароҷоти тӯйро баргардонад. Барои фаҳмидани ҳақиқати ҳол волидони арӯс ба хонаи қудо рафтанд. Ҳамон шаб домод Нигинаро хеле бераҳмона латукӯб карда, аъзои баданашро сиёҳу кабуд кардааст. Арӯсро ба хона оварда, барои фаҳмидани ҳақиқати ҳол ба духтур бурданд, вале ташхис исбот кард, ки духтар ягон айб надорад ва то ҳол бокира аст. Айб дар ҷавон будааасту арӯсро беҳуда туҳмат кардаанд.

Тарафи домод пушаймон шуда, хостанд дубора келинашонро ба хона баранд, вале Нигина розӣ нашуд. Ҳамин тавр барои як туҳмати ноҷо духтари покдомоне бадбахт ва оилаи ҷавоне вайрон шуд.

Сарнавишти Нигинаро ба он хотир нақл кардам, ки ба дигарон дарси ибрат гардад ва пеш аз он, ки ба арӯс айб мемонанд, аввал ҳақиқати ҳолро фаҳманд.

Духтари касеро беҳуда бадном накунед, зеро зиндагӣ чархи гардон аст ва ҳар бадие, ки ба дигарон мекунӣ, як рӯз не, як рӯз ба сари худат меояд.

Беҳуда нагуфтаанд: “Дари касро бо мушт накӯб, ки даратро бо лагад мезананд!”.

АМИНА