Ҳамал (21 март-19 апрел)
Рӯзи душвор, вале пурмаҳсул аст. Шумо на танҳо барои худ, балки барои дигарон низ корҳои зиёдеро анҷом медиҳед. Корҳои нав ногаҳон пайдо мешаванд, ки ҳаллашон фаврӣ аст. Танҳо тавассути истодагарӣ шумо дар корҳое, ки ба дигарон душвор менамуданд, натиҷаи дилхоҳ ба даст меоред. Муошират бо дӯстон ва одамоне, ки бо шумо муносибати наздик доранд, шуморо хурсанд мекунад. Аммо бо шиносҳои нав забон ёфтан душвор хоҳад буд. Ҳарчанд ихтилофҳои ҷиддӣ рух намедиҳанд, барои расидан ба ҳамдигарфаҳмӣ вақт лозим мешавад.
Савр (20 апрел-20 май)
Имрӯз шумо метавонед ба корҳои нав машғул шавед, ҳатто агар онҳо душвор ба назар расанд. Дар ин рӯз шумо имконияти хуби ҳал кардани мушкилиҳоро бо кӯмаки дигарон доред. Дар гирди шумо одамони боэътимоде ҳастанд, ки метавонанд корҳои душворро бар дӯш гиранд. Ҳамчунин, барои баъзеҳо имконияти гирифтани машварати мутахассисон мавҷуд аст. Рӯз барои онҳое, ки ба шиносоӣ бо одамони нав манфиатдоранд, форам хоҳад буд. Шумо дар маркази диққат хоҳед буд, ва бисёриҳо хоҳиши муошират бо шуморо доранд.
Ҷавзо (21 май-20 июн)
Бо ҷасорат амал кунед: имрӯз барор ҳамсафари шумо хоҳад буд. Ин вақтро барои иҷрои корҳои муҳим истифода баред. Барои ҷавзоҳое, ки сафар мекунанд ё бо одамони дур вохӯрӣ мекунанд, рӯз махсусан бобарор хоҳад буд. Қарорҳои дермондаи тиҷоратӣ ва низоъҳои ҳуқуқӣ метавонанд ба фоидаи шумо ҳал шаванд. Шояд на ҳамеша бо дигарон забон ёбед. Баъзеҳо шояд фикр кунанд, ки шумо гӯё аз ҳад сахтгиред ё муносибати шуморо хато фаҳманд. Кӯшиш кунед, ки нарм ва дӯстона амал кунед, то аз низоъҳо пешгирӣ намоед.
Саратон (21 июн-22 июл)
Аз баҳсҳо наҳаросед. Имрӯз онҳо ба шумо дар ҳал кардани мушкилоти душвор ва ёфтани роҳи кӯтоҳтар ба ҳадаф кӯмак мерасонанд. Шахсоне, ки бо шумо розӣ нестанд, метавонанд маълумоти арзишманд ё идеяҳои хуб пешниҳод кунанд.
Гарчанде ки душвориҳои хурд эҳтимол доранд, рӯҳияи шумо хуб хоҳад монд. Шумо метавонед корҳои ҷолиберо пайдо кунед, ки мехоҳед фавран ба онҳо машғул шавед. Агар ба шумо кумак пешниҳод кунанд, онро рад накунед, зеро ин ба шумо дар сарфаи неруҳоятон кумак мекунад.
Асад (23 июл-22 август)
Имрӯз қобилияти шумо дар ёфтани забон бо одамон ва писандидан ба дигарон нақши муҳим мебозад. Шумо метавонед бо шахсоне шинос шавед, ки дар оянда барои рушди касбии шумо кумак мерасонанд. Барои нафароне, ки ба болоравии касбӣ манфиатдоранд, рӯз хеле муҳим хоҳад буд: пайдо кардани шарикони боэътимод ё дастгирии шахсони нуфуздор имконпазир аст. Дар муносибатҳои шахсӣ ба садои қалб гӯш диҳед. Он ба шумо нишон медиҳад, ки наздикон аз шумо чӣ интизоранд ва шиносҳои нав аз муносибат бо шумо чӣ умед доранд. Корҳои фаврӣ беҳтар аст дар нимаи аввали рӯз ҳал шаванд, зеро баъдан диққат ба онҳо душвортар мегардад.
Сунбула (23 август-22 сентябр)
Агар нияти анҷоми кори муҳимро доред, танҳо ба қувваи худ такя кунед. Имрӯз беҳтар аст аз дигарон ёрии зиёд интизор нашавед: ҳарчанд онҳо кӯмак пешниҳод мекунанд, на ҳама қодиранд ба таври лозимӣ кӯмак кунанд. Музокирот ё гуфтугӯҳои муҳимро ба нимаи дуюми рӯз гузоред. Ин вақт барои муҳокимаи масъалаҳои корӣ ва шахсӣ беҳтар хоҳад буд. Шоми имрӯза барои сунбулаҳое, ки ба чорабиниҳои иҷтимоӣ ё сафарҳои ғайринақшавӣ мераванд, бо сюрпризҳои гуворо фаро мерасад.
Мизон (23 сентябр-22 октябр)
Имрӯз ба ҳама нақшаҳо ва андешаҳои худ бо эҳтиёт назар кунед. Шояд вазъият ва қувваи худро нодуруст арзёбӣ кунед. Пеш аз он ки ягон корро оғоз кунед, фикр кунед, ки оё дар шароити душвор ба натиҷаи дилхоҳ мерасед ё не. Бо вуҷуди ин, рӯз барои иҷрои корҳои ҳаррӯза мусоид аст. Шумо метавонед корҳои шурӯъкардаатонро бе душворӣ ба анҷом расонед. Ин рӯз барои онҳое, ки мехоҳанд корҳои пешинаашонро ба охир расонанд, натиҷаҳои хуб меорад.
Ақраб (23 октябр-21 ноябр)
Имрӯз барои нафарони эҳсосотӣ ва зудранҷ чандон осон нахоҳад буд. Шароити эмотсионалӣ вазнин буда, ҳатто рӯйдодҳои ночиз метавонанд шуморо ба изтироб андозанд. Кӯшиш кунед, ки эҳсосоти худро назорат кунед ва ба ангезаҳои лаҳзавӣ дода нашавед. Барои беҳтар кардани рӯҳия, ба ҳалли корҳои муҳим диққат диҳед. Пас аз ба анҷом расонидани корҳои ҷиддӣ, шумо худро оромтар ҳис мекунед. Муколамаҳои муҳимро ба нимаи дуюми рӯз вогузоред: дар ин вақт бо атрофиён ҳамдигарфаҳмӣ осонтар хоҳад шуд.
Қавс (22 ноябр-21 декабр)
Оғози рӯз барои корҳои мураккаб, сафарҳои дароз ва гуфтушунидҳои масъулиятнок чандон мувофиқ нест. Беҳтараш ба корҳои шинос ва вазифаҳое, ки қувваи зиёд намехоҳанд, диққат диҳед. Ба зудӣ таъсири мусбати рӯз зиёд мешавад, ва шумо эҳсос мекунед, ки ба корҳои ҷиддитар омода ҳастед. Нимаи дуюми рӯз пурбор ва самарабахш хоҳад буд. Шояд шумо ба нақшаҳои кӯҳна баргардед ва фаҳмед, ки акнун вақти мувофиқ барои татбиқи онҳо расидааст. Ёфтани одамоне, ки омодаанд ба шумо кӯмак расонанд, душвор нахоҳад буд.
Ҷаддӣ (22 декабр-19 январ)
Имрӯз шумо ба осонӣ ба ҳама корҳое, ки қаблан барои шумо душвор менамуданд, шурӯъ мекунед. Саволҳое, ки пештар номумкин ба назар мерасиданд, зуд ҷавобашонро меёбанд. Муносибатҳои корӣ ба самти мусбат тағйир хоҳанд ёфт. Ҷаддиҳое, ки шарикони нав меҷӯянд, имрӯз метавонанд муваффақ шаванд. Дар муносибатҳои шахсӣ ҳам рӯзи бобарор аст. Шумо хоҳиш ва эҳсосоти наздикони худро ба зудӣ мефаҳмед. Ҳатто бо одамони нав муносибат кардан осон мешавад.
Далв (20 январ-18 феврал)
Субҳ пурташвиш хоҳад буд. Диққат ба корҳои муҳим душвор мегардад, зеро одамони гирду атроф шуморо зуд-зуд парешон мекунанд. Барои пешгирӣ аз стресс, беҳтараш аз корҳои одӣ оғоз кунед. Нимаи дуюми рӯз мусоидтар мегузарад. Эҳтиёт шавед, ки бо одамони нав сири худ ё нақшаҳои муҳими шахсиро мубодила накунед. Ба одамоне, ки муддати тӯлонӣ мешиносед ва ба онҳо эътимод доред, афзалият диҳед. Аз он ки дӯстдоштаи худро аз даст додед, худатон гунаҳкор ҳастед.
Ҳут (19 феврал-20 март)
Имрӯз шумо бештар аз ҳарвақта ба корҳои дигарон дахолат мекунед ва иҷрои нақшаҳои шахсии худро барои кӯмак ба атрофиён ба таъхир мегузоред. Бо вуҷуди ин, шумо эҳтиёткорона амал мекунед ва эҳсосоти касеро наранҷонида, ба ҳамаи мушкилоти онҳо кӯмак мерасонед. Хароҷоти ғайринақшавӣ имконпазир аст, аммо онҳо зиёд нахоҳанд буд ва боиси ташвиш намешаванд. Барои Ҳутҳое, ки қарорҳои эҷодӣ қабул мекунанд, рӯз махсусан бобарор хоҳад буд.
