Салом! Як зани дар чорсӯйи зиндагӣ дармонда ҳастам ва мехоҳам аз шумо - хонандагони азиз маслиҳат бипурсам.
Ман аз шавҳарам панҷ сол калон ҳастам, вале зӯран ба гарданаш бор нашудаам. Дар вақташ худаш ба ман ошиқ шуд ва ба шавҳардида ва соҳиби як фарзанд буданам нигоҳ накарда, маро бо тӯю тамошо ба занӣ гирифт, вале...
Пеш аз тӯй чанд маротиба таъкид кардам, ки нағз фикр кунад, охир ман дар синну сол аз вай калон ва бар замми ин, зани бачадор ҳастам, аммо қасам болои қасам мехӯрд, ки як тори мӯйи маро ба сад духтари хона намедиҳад. Ба қавлу қасамаш бовар карда, риштаи тақдирамро бо ин ҷавон пайвастам, аммо...
Аввалҳо зиндагиамон хуб буд, вале баъд хешу табор ва ёру ҷӯраҳояш ба ҳоли шавҳарам хандида, ӯро алов мондан гирифтанд ва ҳамаи ин боиси дилсард гаштани мардакам аз зиндагӣ гашт. Оиладориамонро қариб як сол шудааст ва ман айни замон аз ин мард ҳомила ҳастам, вале акнун шавҳарам ду пояшро ба як мӯза андохта мегӯяд, ки иҷозат диҳам дар болоям зани духтар гирад. “Агар розӣ набошӣ, баромада рав, ман дигар тоқати таънаву маломати мардумро надорам ва зани духтар мегирам” мегӯяд ҳар рӯз.
Байни обу оташ монда, чи кор карданамро намедонам. Тилфи батнам аллакай панҷмоҳа шудаасту дигар илоҷи исқоти ҳамл намудан нест. Агар аз шавҳарам ҷудо шавам, бо ду кӯдак чи хел зиндагиро пеш мебарам, намедонам. Ҷойи рафтан надорам. Падару модарам дар вақташ зидди издивоҷи ман бо ин ҷавони муҷаррад буданд ва акнун маро таъна зада мегӯянд, ки шӯйи ёфтаи худат аст, мушкилатро чи хеле, ки мехоҳӣ, худат ҳал кун ва дубора бо ду сағера ба дари хонаи мо набиё. Илтимос, маслиҳат диҳед, чӣ кор кунам?
Н. К.
