Ин шаҳраки хурди Бразилияро як зан барои занон сохтааст. Он қоидаҳои ба худ хос, системаи ташкили меҳнату маишатро дорад. Дар Ноива до Кордейро матриархияи ҳақиқӣ ҳукмрон аст ва мардон ба ин ҷо қатъиян аз рӯйи нақша қабул карда мешаванд.
Зиёда аз сад сол пеш, дар охири асри 19, сокини Бразилия Мария Сенорино де Лима аз хонаи худ ва сипас аз шаҳр ронда шуд. Вай ва панҷ насли минбаъда ҳатто аз калисо хориҷ карда шуданд. Чунин ҷазои бераҳмона барои хиёнат ба шавҳараш пеш омад. Ин духтар иҷозат дод, ки ба эҳсосоти худ таслим шавад ва мардеро, ки воқеан маҷбуран издивоҷ карда буд, тарк намояд.
Шояд ин ҳодисаи ғамангезе буд, ки ба Мария Сенорино де Лима идеяи эҷоди ҷойи махсус барои ҷинси одилона дод. Ҷойе, ки ҳар зан дар он пуштибонӣ ва фаҳмиш пайдо мекунад ва бартарияти мардон дуртар аз ҳудуди ин шаҳрак боқӣ мемонад. Ҳамин тавр, дар соли 1891 дар Бразилия, дар наздикии теппаҳои водии Бело шаҳраки хурде пайдо шуд.
Ҳоло дар ин шаҳрак зиёда аз 600 нафар занон кору зиндагӣ мекунанд. Онҳо ҳаёти худро мувофиқи хоҳишҳои худ тартиб додаанд ва дар салтанати занона худро бароҳат ҳис мекунанд. Дар шаҳри онҳо танҳо ҷинси зан ҳақ ва бартарӣ дорад.
Онҳо боварӣ доранд, ки тавонистаанд зиндагии худро дар шаҳраки худ назар ба мардон беҳтар ташкил кунанд. Ноива до Кордейро ба назари сокинони он назар ба тамоми дигар шаҳрҳои ҷаҳон хеле зеботар ва мувофиқтар менамояд.
Танҳо як бор як шаҳраки занона зери диктатураи мард афтод. Соли 1940 пастор Анисио Перейра ба яке аз амазонкаҳои Ноива до Кордейро издивоҷ кард. Вай асосгузори калисо дар шаҳр шуд ва фавран ба ҷорӣ кардани қоидаҳои сахттарин барои занон оғоз намуд. Дар тӯли беш аз 50 сол ба занон гӯш кардани мусиқӣ, буридани мӯй, нӯшидани машрубот ва ҳатто истифодаи воситаҳои зидди ҳомиладорӣ мамнуъ буд.
Пас аз марги Анисио Перейра, занон ба таври қатъӣ қарор доданд, ки дигар ҳеҷ гоҳ ба як марди муҷаррад роҳ намедиҳанд, то шаҳрро идора кунад.
Ин ҷой барои занон воқеан ҷолиб аст. Дар ин ҷо ҳеҷ гуна рақобат вуҷуд надорад, бинобар ин, ҳама худро як оила ҳис мекунанд. Ҳар як шахс худро вазифадор медонад, ки ба дигарон кумак расонад ва ҳама чизеро, ки дорад, мубодила кунад. Духтарон дар Ноива до Кордейро озод ва ороманд, ба онҳо лозим нест, ки ягон нақш бозӣ кунанд ва кӯшиш намоянд, ки дар ҳаёти ҳаррӯза таваҷҷуҳи мардонро ба худ ҷалб созанд.
Амазонкаҳое, ки дар шаҳр зиндагӣ мекунанд, аслан ҷонибдори ишқи ҳамҷинсгароён нестанд. Баъзехо шавҳару фарзанд доранд. Бо вуҷуди ин, мардон метавонанд танҳо дар рӯзҳои истироҳат дар Ноива до Кордейро бо занҳои худ вохӯранд. Ҳама дар дигар шаҳрҳо кору зиндагӣ мекунанд, аммо дар рӯзҳои иҷозатдодашуда ба шаҳр меоянд. Рӯзҳои корӣ ҳама духтарон заминҳои кишоварзиро кишт мекунанд, хӯрок мепазанд, барои ҳамдигар салонҳои зебо ва намоиши мӯд, идҳо ва ярмаркаҳо ташкил мекунанд.
