Хобе дидам, ки маро хеле парешон кардааст. Дар хобам ангушти пеш аз ангушти хурди дасти ростам, ки онро “беном” мегӯянд, афтид. Ҳамин тавр бе дард, бидуни он ки захм ё ҷароҳате дошта бошад, ангушти солим худ аз худ аз бехаш ҷудо шуда афтидааст. Аз чанд кас пурсидам, вале чизе нагуфтанд. Мехоҳам донам, ки таъбири хоби ман чист?

Мирзоев Маҳмудҷон

Бародари азиз! Дар хобномаҳои исломӣ омадааст, ки ангуштон дар хоб разми хешовандони наздик мебошанд, вале ангуштони дасти рост метавонанд ҳамчунин ба 5 вақт намоз, ки Офаридгор барои бандааш фарз гардонидааст, ишорат намоянд.

Агар шахс хоб бинад, ки ангуштони дасташ аз буда дарозтар гаштаанд, соҳиби давлату сарват мегардад, вале хоб бинад, ки ангушти дасташ канда шудааст, аз яке аз шахсони наздикаш ҷудо мешавад. Ангуштони дасти рост рамзи фарзандон ва бародарону хоҳарон буда, ангуштони дасти чап холаву тағову амак ва ҷиянҳо мебошанд.

Аммо дар баъзе хобномаҳои дигар омадааст, ки афтидани ангушт як навъ ҳушдор аст, ки шахси хобдида намоз ва ибодати Парвардигорро фаромӯш кардааст ё яке аз намозҳои фарзиро дар вақташ намехонад.

Садои қасар-қусури ангуштони худро шунидан дар хоб аз он гувоҳӣ медиҳанд, ки дар байни мардум дар бораи шахси хобдида овозаҳои нохуш пайдо мешаванд.

Аз идора: Агар шумо ҳам хобе дидаеду таъбирашро донистан хоҳед, пас, онро ба суроғаи мо фиристед ва ҳатман хоҳед донист, ки хобатон чӣ паём дорад.