Дар бораи шаҳид шудани инсон ҳангоми таркиш андешаҳо зиёданд. Мехоҳам донам, ки одами дар натиҷаи таркиш вафот карда дар ҳақиқат шаҳид мешавад ё баръакс, ба дӯзах меафтад?
Баҳринисо, н. Ҳисор.
Посухи домулло Ҷамлиддини Хомӯш
Аз нигоҳи дини мубини ислом худкушӣ мамнуъ аст. Худованд дар Қуръони азимушшаън мефармояд, ки худро бо дасти худ ба ҳалокат нарасонед, чунки дунё як неъмати Худованд аст. Офаридгор ба инсон ҳаёт медиҳад, то аз зиндагӣ баҳра бардорад, на ин ки худро тарконад.
Одамони бегуноҳе, ки дар натиҷаи таркиш мефавтанд, шаҳид мешаванд, вале касоне, ки қасдан таркишро ташкил мекунанд, ҳукми одами худкушӣ кардаро мегиранд.
