Салом «Оила»! Ман як тан хонандаи доимии саҳифаи розу ниёзи ошиқона ҳастам.
Мақсади хома ба даст гирифтанам он аст, ки дар роҳи ишқ сарсону саргардон гаштааму ба маслиҳат ниёз дорам. Умар ном ҷавонеро дӯст медоштам. Хушбахти олам тасаввур мекардам худро бо Умар, вале хурсандиву ушбахтии мани сода дер давом накард. Умарам марди дурӯяву ҳиллабоз баромад. Мани бехабар аз найрангҳои мардон аз суханҳои дурӯғини Умар марвориди ишқ мехостаму фикри оиладоршавиро дар дили орзупарварам ҷой мекардам. Рӯзе Умарам занг зада гуфт: «Ҳангома, ту ба ман зан шудаю оилаи хуб обод карда наметавонӣ! Ман ба хулосае омадам, ки бо ту хушбахт намешавам. Маро бубахшу бахтатро дар ҷойи дигар биҷӯй!» ва ба ман имкони гапзанӣ надода телефонро хомӯш кард. Дар ҷоям шах шуда мондам. Хуни дил аз дида рехтам барои ишқи поймолгаштаам. Ғаму фикру хаёл маро оқибат аз ақл бегона намуд. Ман дигар дар ин дунё зистан намехоҳам!
Агар боди сабо пайдо намешуд,
Даҳони ғунчаи гул во намешуд.
Агар Лайлиро медодан ба Маҷнун,
Дар олам ошиқӣ расво намешуд.
Ошиқи дилшикаста Ҳангома
