Ҳамал (21 март-19 апрел)
Фурсати он расидааст, ки андешаи кӯҳнаро ба воқеият табдил диҳед. Шумо алакай онро дар ботин нигоҳ дошта, ҳар ҷузъиёташро бодиққат таҳия кардаед. Имрӯз ба шумо шонс медиҳад, ки бо шахсони босалоҳият рӯ ба рӯ шавед, ки омодаанд шуморо дастгирӣ кунанд. Дар ин рӯз дар ҷои кор хеле муваффақ хоҳед шуд. Ба ҷузъиёти муҳим диққат диҳед - онҳо метавонанд ҳам кори шуморо хароб кунанд ва ҳам онро ба дараҷаи беҳтарин расонанд. Имрӯз имкони шиносшавӣ бо одамони нав ё вохӯрӣ бо дӯстони қадима вуҷуд дорад. Агар ба шумо пешниҳод шавад, ки ба мулоқоти ошиқона равед, онро рад накунед.
Савр (20 апрел-20 май)
Имрӯз бояд диққати худро ба ҷузъиёти хурд равона кунед — онҳо метавонанд сарнавиштсоз бошанд. Инчунин, шунидани ахбор ва овозаҳо муфид хоҳад буд — шояд шумо дар бораи худ ё наздиконатон маълумоти аҷибе фаҳмед. Ба саломатии худ диққат диҳед: кӯшиш кунед, ки ҳолати худро назорат кунед ва аз стресс дурӣ ҷӯед, вагарна чанд ҳафтаи оянда бо мушкилот рӯбарӯ мешавед. Ҳамеша дар мадди аввал фикри худро кунед. Шумо метавонед худатонро бо харидҳои нав шод кунед ё ба сармоягузорӣ фикр кунед.
Ҷавзо (21 май-20 июн)
Имрӯз пур аз корҳои муҳим хоҳад буд. Пас, аз субҳ бо нерӯи кофӣ ба кор сар кунед, то ҳама чизро то охири рӯз анҷом диҳед. Вале аз оғоз кардани лоиҳаҳои нав худдорӣ кунед — беҳтараш диққатро ба корҳои қаблан оғозшуда равона созед. Дар ин рӯз ба ҳисси ботинӣ гӯш диҳед — он ба шумо нишон медиҳад, ки чӣ кор кунед, ба чӣ посух диҳед ва чӣ гуна қарор қабул кунед. Энергияи зиёд доред ва омодаед онро бо атрофиён тақсим кунед. Аз ин нерӯ дар роҳи дуруст истифода баред, масалан, ба варзиш машғул шавед.
Саратон (21 июн-22 июл)
Барои чизҳое, ки ҳанӯз рӯй надодаанд, ғам нахӯред. Кӯшиш кунед, ки ором бошед ва ба тақдир эътимод кунед — шояд мушкилот аз шумо дур шавад. Ҳатто агар мушкилот рӯй диҳад, ҳамеша роҳи ҳалли он вуҷуд дорад, хоҳ бо кӯмаки худ ва хоҳ бо дастгирии наздикон. Инчунин, ситорагон тавсия медиҳанд, ки дар ин рӯз истеъдоди эҷодии худро нишон диҳед. Имрӯз шумо метавонед чизе офаред, ки дар оянда барои шумо даромади хуб орад. Имрӯз корҳо зиёд мешаванд. Аз вазифаҳои душвортарин оғоз кунед ва қувваи худро дуруст ҳисоб кунед.
Асад (23 июл-22 август)
Имрӯз аз субҳ бо қувваи зиёд ба кор сар кунед, зеро кору вазифаҳо зиёд хоҳанд буд. Шумо бояд зуд амал кунед ва қарор қабул кунед, то ки ба ҳадаф расед. Ситорагон низ тавсия медиҳанд, ки стрессро бо харид кардан паст кунед — барои худ чизе бихаред, ки орзуяшро доштед. Ҳамчунин, наздиконро низ фаромӯш накунед — ба онҳо чизе кӯчак, вале арзишманд тӯҳфа кунед. Ба ҷустуҷӯи кор ва даромади иловагӣ шурӯъ кунед. Ба зудӣ пешниҳодҳои ҷолиб хоҳанд шуд.
Сунбула (23 август-22 сентябр)
Имрӯз шумо метавонед ором бошед — рӯз мушкилот ва нохушиҳо намеорад. Баръакс, вохӯриҳои сарнавиштсоз, суҳбатҳои гуворо ва пешниҳодҳои олӣ фаровон хоҳанд буд. Муҳим аст, ки шитоб накунед ва бо суръати худ амал кунед. Ситорагон ҳамчунин тавсия медиҳанд, ки агар касе аз шумо кӯмак пурсад, рад накунед — ин ба фоидаи шумо хоҳад буд. Ҳангоми душворӣ дигарон низ омода хоҳанд буд, ки ба шумо ёрӣ диҳанд. Бояд эҳтиёткор бошед, зеро шояд бо мушкилоти оилавӣ рӯбарӯ шавед. Дар ҳаёти шахсӣ на ҳама чиз он қадар хуб аст.
Мизон (23 сентябр-22 октябр)
Имрӯз шумо метавонед дар корҳои қаблан барои шумо номумкин муваффақ шавед. Муҳим аст, ки аз амал кардан натарсед — агар душвор шавад, ситорагон шуморо дастгирӣ мекунанд. Баъзеҳо ҳатто метавонанд дар ҷои кор муносибатҳои ошиқона оғоз кунанд. Бо вуҷуди ин, бояд эҳтиёткор бошед: омехтани кор ва ҳаёти шахсӣ метавонад ба обрӯи шумо осеб расонад. Барои беҳтар кардани муҳити хона маблағ сарф кунед — чизе барои ободии хона харед. Имрӯз хатари муноқишаҳо, аз ҷумла бо роҳбарон вуҷуд дорад. Кӯшиш кунед, онҳоро пешгирӣ кунед.
Ақраб (23 октябр-21 ноябр)
Рӯз бо нохушиҳо оғоз меёбад, вале то шом кайфияти шумо хеле беҳтар хоҳад шуд. Шумо метавонед ҳамаи мушкилотро бе талафоти ҷиддӣ ҳал кунед. Имрӯз шумо нерӯи зиёд доред, ки шуморо ба корҳои нав ва ҳатто саргузаштҳои ҷолиб тела медиҳад. Аммо эҳтиёт бошед: шояд дар як вазъияти ногувор қарор гиред. Имрӯз шумо парешонхотир ҳастед. Ба худ биёед ва ба маслиҳати дигарон гӯш диҳед.
Қавс (22 ноябр-21 декабр)
Имрӯз бахт бо шумост ва ба шумо имкон медиҳад, ки ҳама суҳбату музокиротро муваффақона анҷом диҳед. Шумо метавонед озодона фикру пешниҳодҳои худро бо роҳбарон дар миён гузоред ва тарафдорони нав пайдо кунед. Ба худ бовар кунед ва аз муқобилат бо дигарон натарсед — шумо метавонед дилҳои бераҳмтаринро низ тасхир кунед. Дар ҳаёти ошиқона бошад, фаъолтар бошед, то муносибатҳои худро мустаҳкам кунед. Аз харҷи зиёд эҳтиёт шавед — хатари талафи маблағи калон бо сабаби корҳои ночиз вуҷуд дорад.
Ҷаддӣ (22 декабр-19 январ)
Имрӯз ба овози ботинии худ комилан эътимод кунед — он шуморо ба роҳи дуруст раҳнамоӣ мекунад. Шумо дар маркази таваҷҷӯҳ хоҳед буд, ва дигарон аз шумо маслиҳат ё дастгирӣ металабанд. Аммо набояд дар ин раванд худро фаромӯш кунед, зеро мушкилоти шахсии шумо низ зиёданд. Дар муносибатҳои ошиқона бошад, ҳама чиз хуб аст. Аз ин лаҳзаҳо лаззат баред. Душманонатон нақшаҳои бад доранд. Ҳаргиз таслим нашавед ва ба сӯи ҳадафи худ устувор қадам занед.
Далв (20 январ-18 феврал)
Бо ирода ва пофишорӣ амал кунед, то муваффақ шавед. Имрӯз дар кор пешрафти назаррас хоҳед дошт. Он чизҳое, ки кайҳо омӯхта будед, барои шумо муфид хоҳанд буд. Дониш ва истеъдодҳои шумо қадр карда мешаванд, ва ба шумо шояд пешниҳодҳои ҷолиб дода шавад. Худхоҳиро як сӯ гузоред — дар бораи комёбиҳоятон озодона сухан гӯед, ҳатто агар онҳо ба назари шумо ночиз намоён шаванд. Бо ҳамсари худ мулоим бошед. Имрӯз эҳсосоти шумо бештар аз ҳади эътидол аст.
Ҳут (19 феврал-20 март)
Имрӯз эҳсосот ақли шуморо зери таъсир мегузоранд. Кӯшиш кунед, ки барои дигарон ҳама чизро як сӯ нагузоред — ин метавонад дар кор ва муносибатҳо ба шумо зарар расонад. Шомро бо машғулиятҳои дӯстдоштаатон гузаронед. Шуғли табъи дил ё дигар фаъолиятҳое, ки шуморо пурқувват мекунанд, ба шумо нерӯ мебахшанд ва барои рӯзҳои оянда омода месозанд. Сабру таҳаммул нишон диҳед. Нимаи аввали рӯз пур аз эҳсосот хоҳад буд.
