Ҳамал (21 март-19 апрел)
Имрӯз ба ваъдаҳои зебои шиносҳои наватон бовар накунед, вагарна ноумед мешавед. Ба воқеият нигоҳ кунед ва ҳадафҳоро бо имкониятҳоятон муқоиса намоед. Ба корҳое даст назанед, ки аз қудрататон берун аст. Дар бораи кори худ фикр кунед: оё он ба шумо қаноатмандӣ меорад? Агар не, пас вақти тағйир расидааст. Эҳтимол сарчархӣ ва хастагӣ пайдо шавад, аз стресс дурӣ ҷӯед ва истироҳат кунед.
Савр (20 апрел-20 май)
Имрӯз барои баъзеҳо давраи мушкилот дар ҷодаи муҳаббат ба анҷом мерасад. Шумо метавонед бо шахси наздик муносибати нав оғоз кунед. Дар оила бошад, нофаҳмиҳо ва баҳсҳо имкон доранд. Дар касбу кор шарикӣ ё ҳамкории нав муваффақ мешавад, пас робитаҳои навро қавӣ кунед. Пулро танҳо ба одамони боэътимод қарз диҳед. Рӯзро табъи дил гузаронед, саломатӣ ташвиш намедиҳад.
Ҷавзо (21 май-20 июн)
Имрӯз эҳтимол дар ҷодаи муҳаббат нофаҳмиву нооромӣ сар занад. Агар муносибати пинҳонӣ дошта бошед, эҳтиёт кунед, хавфи ҷиддии сар задани ҷанҷол ва ҳатто ҷудоӣ ҳаст. Дар кор заҳмат зиёд аст, аммо натиҷаҳои хуб ба даст меоред. Фоидаи калонро интизор нашавед, сарфакор бошед. Барои саломатӣ масунияти баданро қавӣ намоед, варзиш ва ғизои солим ба шумо фоида меорад.
Саратон (21 июн-22 июл)
Имрӯз мулоқот бо шахси дӯстдошта эҳсосоти зиёд меорад: ташвиш, ғам ва шодӣ. Беҳтараш бо сабру меҳрубонӣ рафтор кунед, ин ба шумо кумак мекунад. Дар касбу кор имконияти рушд ва пешравӣ доред, малакаи нав омӯзед. Дар ҷойҳои ҷамъиятӣ пулро эҳтиёт кунед, хавфи сар задани дуздӣ зиёд аст. Барои саломатӣ беҳтараш аз қоидаҳои беҳдошти умумӣ истифода баред.
Асад (23 июл-22 август)
Имрӯз аз шумо посухи аниқ талаб мешавад, бахусус дар ҷодаи муҳаббат. Дар муносибати ошиқона ноустуворӣ эҳсос мешавад ва рӯйдодҳо ногаҳон тағйир меёбанд. Нафарони танҳо метавонанд тарзи зиндагиро куллан дигар кунанд. Рӯзи самаранок аст: корҳои мушкилро ҳал карда метавонед. Аммо эҳтиёт бошед, хавфи талафоти молӣ зиёд аст, агар ба корҳои хатарнок даст занед. Аз фишори равонӣ ва изофакорӣ худдорӣ кунед.
Сунбула (23 август-22 сентябр)
Имрӯз фарқияти шумо аз дигарон бояд боиси ифтихор бошад, на шарм. Эҳтимоли баҳсҳо вуҷуд дорад, хусусан дар ҷамъомадҳо. Дар касбу кор роҳбарият заҳмататонро қадр мекунад ва имкон дорад мукофот гиред. Имрӯз дар масъалаҳои пулӣ бахт ҳамсафаратон аст, метавонед ҷасурона хариди калон кунед. Аммо аз субҳ эҳсоси асабонӣ пайдо мешавад, эҳсосотро идора кунед, то баҳс ба вуҷуд наояд.
Мизон (23 сентябр-22 октябр)
Имрӯз бо дӯстдоштаи худ дар масъалаҳои муҳим суҳбат кунед ва аз тағйироти ногаҳонӣ худдорӣ намоед. Пас аз давраи нофаҳмиҳо, вақти хуб фаро мерасад. Беҳтараш, истироҳат ва қувваи нав ҷамъ кунед. Аз одамон маълумоти бардурӯғ гирифта метавонед, бинобар ин, ба таҷрибаи худ такя кунед. Имрӯз имкони хариди калон ё ба даст овардани фоидаи хуб доред. Саломатӣ хуб аст, барои корҳои нав қувва доред.
Ақраб (23 октябр-21 ноябр)
Имрӯз дар зиндагии шумо шахси нав пайдо шуда метавонад, ки дили шуморо тасхир мекунад. Худро шод гардонед ва хариди хушҳолкунанда кунед. Дар кор душвориҳо зиёданд, вале бо меҳнат ҳамааш ҳал мешавад. Дар молия устуворӣ нест, пас аз хароҷоти нолозим худдорӣ кунед. Барои саломатӣ аз хӯрокҳои равғанин ва машрубот канорагирӣ кунед, ҷигар эҳтиёткориро талаб мекунад.
Қавс (22 ноябр-21 декабр)
Имрӯз муҳаббат ба шумо нерӯ ва рӯҳбаландӣ медиҳад, муносибатҳои ошиқона қавитар мешаванд. Аммо дар ҳаёти оиладорон нофаҳмиҳо имкон доранд, аз баҳс худдорӣ кунед. Дар касбу кор кумаки шарикон ва роҳбарон ба шумо фоида меорад, вале натиҷа аз иродаи шахсии шумо вобаста аст. Агар кор аз ҳад яксон ва дилгир шуда бошад, шояд арзишҳои зиндагиро бознигарӣ кунед. Изтиробро канор гузоред ва ором бошед.
Ҷаддӣ (22 декабр-19 январ)
Шумо дер боз мехоҳед саҳифаи нав дар зиндагӣ боз кунед. Агар муносибатҳои ошиқона бемаънӣ шуда бошанд, беҳтараш онро хотима диҳед. Агар ният дошта бошед бо ҳуҷҷатҳои давлатӣ машғул шавед, онро ба вақти дигар гузоред, вагарна монеаҳо пеш меоянд. Шумо истеъдоди эҷодӣ доред, онро истифода баред. Имрӯз вазъи молиявӣ метавонад ноустувор шавад, аммо хавотир нашавед. Ба худ истироҳат диҳед.
Далв (20 январ-18 феврал)
Имрӯз шиносои нав пайдо мекунед, ки метавонад дар оянда бароятон шахси муҳим шавад. Бо хешовандони калонсол баҳс накунед, то муносибатҳо вайрон нашаванд. Шумо аз корҳои рӯзмарра хаста мешавед, шояд беҳтар аст истироҳат гиред ва бо наздикон вақт гузаронед. Пешниҳодҳои тиҷоратиро бо эҳтиёт қабул кунед, маслиҳати мутахассисонро гӯш кунед. Барои оромӣ саломатии равониро нигоҳ доред.
Ҳут (19 феврал-20 март)
Имрӯз сафарҳои нақшавӣ имкон доранд ва ҷудоӣ бо шахси дӯстдошта ба фоидаи шумо мешавад. Шояд ҳамсояҳои нав каме озор расонанд, вале ин муваққатист. Рӯзи хуб барои бастани шартнома, кори нав ё ҷойивазкунӣ аст. Беҳтараш, бо мулоимӣ ва дипломатия масъалаҳоро ҳал кунед. Дар нимаи рӯз корҳои зиёде ҷамъ мешаванд, ки нақшаҳои нав ва фоидаи хуб меоранд. Ба асабоният роҳ надиҳед.
