Ҳамал (21 март-20 апрел)
Имрӯз барои шумо рӯзи имкониятҳои хуб аст. Аз он истифода баред. Агар нафаре ба шумо таваҷҷуҳ намояду муҳаббаташро пазируфтед, шояд интихоби дуруст бошад. Наздиконро фаромӯш накунед: оила бояд дар ҷойи аввал бошад, ҳатто агар бо кор машғул бошед. Ростқавлӣ ва масъулият калиди муваффақият аст. Ба фиреб роҳ надиҳед, зеро оқибаташ бад мешавад. Имрӯз вақти хуб барои харид ё захира кардани маблағ аст.
Савр (21 апрел-21 май)
Хоҳишҳои ҳамсаратонро нодида нагиред, ҳатто агар онҳо ночиз намоянд. Шояд имрӯз ӯ оқилтар аз шумо бошад. Ба покизагӣ ва оромии хона аҳамият диҳед – ин ба ҷараёни молия ва пешрафти зиндагӣ мусоидат мекунад. Имрӯз фурсат аст, то натиҷаҳои кори гузаштаатонро ҷамъбаст кунед. Дар робита ба саломатӣ эҳтиёт кунед: хатари шамолхӯрӣ зиёд аст.
Ҷавзо (22 май-21 июн)
Агар дар муносибатҳои ошиқона нофаҳмӣ сар зада бошад, беҳтараш ростқавлона суҳбат кунед. Аз мушкил фирор кардан дигар имкон надорад. Нимаи дуюми рӯз оромтар мешавад, аммо корҳои хона ва хароҷоти ғайричашмдошт шуморо серташвиш мегардонанд. Роҳбарият садоқат ва интизоми шуморо қадр мекунад. Кӯшиш кунед, ки маблағи эҳтиётӣ дошта бошед. Ба хоҳишҳои дили худ низ гӯш диҳед.
Саратон (22 июн-22 июл)
Имрӯз эҳсосоти ноустувор метавонад боиси баҳсу нофаҳмӣ гардад. Замоне расидааст, ки мустақилтар бошед. Гарчанде дар оила муҳаббат зиёд аст, аммо вобастагӣ шуморо маҳдуд месозад. Дар кор рақибонро бодиққат омӯзед – онҳо ният доранд шуморо пешпо диҳанд. Рӯзи мусоидест барои сафарҳои муҳим. Аммо аз кор зиёд хаста шуданатон ба рӯҳия ва саломатӣ таъсир мегузорад. Барои худ вақт ҷудо кунед.
Асад (23 июл-23 август)
Барои шумо давраи ҷолиб фаро мерасад: ҳатто шахсони шармгин метавонанд муҳаббати нав пайдо кунанд. Шояд хоҳиши иваз кардани муҳити иҷтимоӣ пайдо шавад – ин нишонаи рушду таҷриба аст. Имрӯз шиносоии нав метавонад ба дӯстии қавӣ табдил ёбад. Шояд қарзи кӯҳна баргардонда шавад ё маблағи ғайричашмдошт ба даст оред. Бо вуҷуди ин, эҳсоси изтироб ва ғамгинӣ эҳтимол дорад. Барои беҳбудӣ бо дӯстони кӯҳна мулоқот кунед.
Сунбула (24 август-23 сентябр)
Агар ҳаёти шахсӣ дигар шуморо шод накунад, пас вақти дигаргунӣ расидааст. Барои баъзеҳо ин поёни муносибати кӯҳна, барои дигарон оғози муҳаббати нав хоҳад буд. Имрӯз бо наздикон низ нофаҳмиҳо пеш меоянд – муносибатҳоро аз нав баррасӣ кунед. Рақибон қувваи зиёде надоранд, вале барои муваффақият шумо бояд фаъол бошед. Имрӯз вазъи молиявӣ беҳтар мешавад, шояд қарзатонро баргардонанд ё хариди фоиданок кунед. Шомро дар танҳоӣ гузаронед.
Мизон (24 сентябр-23 октябр)
Имрӯз зеҳн ва ҷаззобияти шумо диққати шахси оқилу ҷолибро ҷалб мекунад. Нафароне зиёде ба шумо дил мебанданд. Баъзан бояд фаъол бошед, ҳатто агар дили шумо истироҳат хоҳад. Корҳои таъхиршуда метавонанд боиси баҳс гарданд. Рӯзи хубест барои сафар ва мулоқот бо шахсони донишманд. Вале эҳтиёт бошед: хатари талафоти молӣ зиёд аст. Барои раҳоӣ аз изтироб бештар ба ҳавои тоза бароед ва аз иттилооти бад дурӣ ҷӯед.
Ақраб (24 октябр-22 ноябр)
Муносибатҳои кӯҳна, ки дигар маънӣ надоранд, беҳтараш хотима дода шаванд, вале пеш аз қарор хуб андеша кунед. Имрӯз корҳои хонагӣ ба таъхир меафтанд. Дар кор тамоми ҷузъиёти фаъолиятро бодиққат санҷед, то аз эроди роҳбар дур монед. Нақшаҳоятон иҷро мешаванд – бо сабру устуворӣ ба ҳадаф мерасед. Аммо ин вақт барои оғози табобати ҷиддӣ муносиб нест. Каме интизор шавед.
Қавс (23 ноябр-21 декабр)
Агар роҳе барои оштӣ пайдо накунед, муносибати ошиқона метавонад ба ҷудоӣ кашад. Бо вуҷуди ин, рӯз пур аз лаҳзаҳои гуворо хоҳад буд: сафар, харид ва мулоқот бо дӯстони хуб шуморо шод месозад. Агар кор ё маошатон шуморо қонеъ накунад, вақти тағйироти касбӣ расидааст. Нақшаҳо амалӣ мешаванд, гарчанде ки на ҳамон тавре, ки шумо мехостед. Аз серкорӣ эҳтиёт шавед – ба шумо оромӣ ва истироҳат лозим аст.
Ҷаддӣ (22 декабр-20 январ)
Имрӯз шояд ҷозибаи табиии шумо барои ба даст овардани дили дилбар кофӣ набошад, каме ҳила низ лозим шавад. Мушкили ногаҳонӣ метавонад асабатонро хароб кунад, вале зуд ҳал мешавад. Дар кор ҳамкорон кӯмак мерасонанд, аммо шумо низ онҳоро ноумед насозед. Бо нафарони ранҷида оштӣ кунед – на танҳо маслиҳати хуб, балки манфиати молӣ низ ба даст меоред. Хоҳиши иваз кардани ғизо пайдо мешавад, вале ҳоло беҳтар аст интизор шавед.
Далв (21 январ-20 феврал)
Агар шумо бо ду нафар ишқбозӣ карданӣ бошед, беҳтараш ин корро накунед. Қадамҳои шитобкорона боиси сар задани нофаҳмӣ бо наздикон мегардад. Дар кор ба нақшаи возеҳ риоя кунед, ҳарчанд ихтилофи хурд бо ҳамкорон имкон дорад. Аз қарзи нав худдорӣ кунед – беҳтараш бо маблағи худ кор кунед. Имрӯз метавонед дар ғизо озодтар бошед.
Ҳут (21 феврал-20 март)
Имрӯз дар ҷодаи муҳаббат ба садои дили худ такя кунед. Як баҳси хурд метавонад муносибатро вайрон кунад, аз ин рӯ сухани сахт нагӯед. Дар зиндагӣ тағйироти мусбат пеш меояд – шояд вохӯрӣ бо дӯстони кӯҳна рух диҳад. Имрӯз вақти муносиб барои эҷодкорӣ ва пешрафт аст, гарчанде натиҷаҳо кӯтоҳмуддат бошанд. Агар масъалаи молӣ шуморо ташвиш диҳад, бо наздикон истироҳат кунед.
