– Н –
НАБО نبا номи духтарона аст; осмон («Зебоном»);
НАБИЛА - نابیلھ некӯсурат; шариф, наҷиб; зирак
НАВБАҲОР نوبهار ,маънии он дар фарҳангҳо: 1. баҳори нав, шодоб ва тоза чун баҳор («ФЗТ», «Фарҳехта», «ФНЭ», «Муъин»); фасли баҳор, аввали баҳор, оғози фасли баҳор («Дурҷ», «Амид», «Анҷуманоро»); рабеъ («Нозим», «Деҳхудо»); фаслест аз фусули арбаъа («Бурҳон»).
2. гул ва шукуфаи тозаи дарахт («ФНЭ»); сабзаи навруста («Деҳхудо»);
3. киноя аз маҳбуб ва маъшуқи зеборӯй («Деҳхудо»); дилбари зеборухсор, маҳбубаи ниҳоят соҳибҷамол;
4. қисми гул («Деҳхудо»).
НАЗИРА а. نظیره муаннаси назир; номи духтарона.
НАЗИФА а. نظیفه таъниси назиф; сифати занони покдоман ва покизадил.
НАЗОКАТ نزاکت калимаи форсист, бар вазни луғати арабӣ; 1.
2. покизагӣ («Амид», «Муъин», «Дурҷ»); ноб;
3. хушахлоқӣ, рафтори писандида («Муъин»); салиқа («Ф.Низом», «Деҳхудо»); салиқаи некӯ («Фарҳехта», «Дурҷ»); хӯи хуш («Амид»);
4. нармӣ, мулоимат, оҳистагӣ; ин ном ба муроде ба фарзанд гузоранд, ки то ӯ дорандаи феълу атвори шоиста гардад;
5. адаб («Амид», «Муъин», «Дурҷ»).
НАЗРИЯ - نذریھ аҳд, паймон; садақа, қурбонӣ
НАЗОФАТ а. نظافت тозагӣ, шодобӣ, хуррамӣ (гиёҳ, инсон «Дурҷ», «Фарҳехта»); обдорӣ («Муъин», «Fиёс») хуррамии гиёҳ ва дарахт, тозарӯйӣ («Амид», «Вожаҳои сара»); тароват («ФЗТ»); тозарӯ; ва тозаю обдор шудан («Мунтахаб»); шукуфтагии рӯй, шукуфтагии дарахт, сарсабзӣ ва хуррамӣ.
НАИМА - نعیمھ неъмат, нозу неъмат, тавонгар
НАМОЁН - نمایان машҳур, маъруф, назаррас
НАРГИС نرگس аз номҳои зебо ва хушоҳангест барои духтарон;
2. маҷ. чашм («Ф.Шоҳнома»); чашми маҳбуба («Баҳори Аҷам», «Муъин», «Бурҳон», «Онандроҷ»)
НАРГИСА نرگسه 1. ниг. наргис.
2. гули сунъӣ, ки аз оҷ ё устухон тарошида ба шифти хона барои зинат ҷой медиҳанд («ФЗТ»);
3. киноя аз кавокиб («Баҳори Аҷам»); киноя аз ситорагони осмон («Ҷаҳонгирӣ», «Анҷуманоро», «Ф.Низом», «Бурҳон», «Онандроҷ»);
4. Парвинро низ гуфтаанд («Бурҳон», «Ҷаҳонгирӣ», «Деҳ-худо»).
НАСИБА а. ﻧﺼﯿﺒﻪ ном барои бонувон; маънияш дар луғот: баҳра, насиб («Дурҷ»);
2. қисмат («Баҳори Аҷам»); тақдир, сарнавишт, ё насибаи азал, тақдири илоҳӣ («Дурҷ»).
НАСИМА а. نسیم муаннаси насим; ном барои бонувон.
НАСРИННИСО نصرالنسا ин ном мураккаб аст аз калимаҳои арабии насри (фирӯз) ва нисо (занон).
НАСТАРАН نسترن номест аз номҳои духтарона; маънии он дар фарҳангҳо: 1. номи як гули хурди хушбӯи зебо, ки сафед ё сурх буда, дар шохаҳо ғуҷум-ғуҷум кушода мешавад («ФЗТ»);
2. гулзор («Бурҳон», «Нозим»); гулистон («Деҳхудо»); маконе, ки анвои гуногуни гул касир бошад, гулшан, гулзор.
НАФИСА I а. نفیسه таъниси нафис, ном ва сифати занона.
НАФИСА II نفیسه ном барои занон; маънии он дар фарҳангҳо: чизи нафиси қимати камёб («ФЗТ»); чизҳои гаронмоя ва писандида ва латиф ва марғуб («Нозим», «Деҳхудо»)ҷ. 14 646).
НАҶИБА - نجیبھ шариф, асилзода, бузургзода, гиромӣ, порс
НЕКТАН نیک تن ном барои бонувон; соҳиби қадду қомати зеборо гӯянд ва низ гулбадан, зеботан, хубсурат, тансиҳат ва солим.
НЕКЧЕҲРА نیک چهره номест мансуби занон; соҳиби рухсораи зебо, хубчеҳра, хубсурат.
НИГИН نگین ном барои занон; маънии он дар фарҳангҳо: 1. ангуштарин, ангуштарӣ («ФЗТ»); муҳр, ангуштарӣ («Ф.Шоҳнома»); ба маънии ангуштарӣ маҷоз аст («Баҳори Аҷам»); ангуштарӣ («Нозим», «Деҳхудо», «Дурҷ»).
2. санги ангуштарӣ, санги қиматбаҳои ангуштарин («ФЗТ»);
3. ангуштарини муҳрдори подшоҳон («ФЗТ»); муҳри подшоҳон («Муъин»); муҳри подшоҳон («Нозим», «Деҳхудо»); муҳри шоҳӣ («Дурҷ»); хотам, хотами салотин.
НИГИНА نگینه ниг. нигин.
