Саломи худро ба кулли хонандагони ҳафтанома мерасонам. Соли гузашта тавассути яке аз сомонаҳои иҷтимоӣ бо ҷавоне шинос шуда будам.
Оҳиста- оҳиста дӯстиву рафоқати мо ба муҳаббат печид. Ин ҷавон баъди аз наздик бо ман вохӯрдан изҳори муҳаббат ва пешниҳоди издивоҷ кард. Тақдиру насиб будаасту мо зану шавҳар шудем. Мутаассифона, хушбахтиам дер давом накард. Шавҳарам баъди 5 моҳи издивоҷ роҳи муҳоҷиратро пеш гирифт. Гуфт, ки маро дӯст дорӣ, тоқат кун. Хизмати очаву хоҳаронамро кун! Ноилоҷ розӣ шудам, чунки дӯсташ медорам. Аммо бо ҳамин қадар сабуриам хоҳари аз шавҳар ҷудо шудаи шавҳарам ҷонамро ба нӯги биниам овардааст.
Мо ҳар рӯз як бор ҷанг мешавем. Дирӯз ҳангоми хӯрокпазиам даъво намуд, ки чаро куртаамро дарзмол накардӣ. Гуфтам, ки ман кор дорам. Қаҳраш омаду деги хӯрокро чаппа кард. Ман ҳам асабӣ шуда, деги каме хӯроки гармдоштаро сӯяш ҳаво додам. Хӯроки гарм ба чанд ҷойи рӯяш парид. Хоҳаршӯям ба акояш занг зада, маро туҳмат кардааст. Хушдоманам ҳам мегӯяд, ки туро ба ҷойи шавҳарат талоқ додем, баромада рав.
Ба шавҳарам занг зада гуфтам, ки ман чӣ кор кунам. Мегӯяд, ки дилашонро ёбу тоқат кун. Ман бошам, дигар сабр карда наметавонам. Аммо шикасти бахтамро ҳам ҳаргиз намехоҳам. Дар ин дуроҳаи қисмат чӣ маслиҳат медиҳед?
Ш., аз шаҳри Душанбе.
