Либоси миллӣ танҳо порчаи матоъ нест, он таҷассумгари фарҳанг, зебоӣ ва таърихи як миллат аст. Барои он ки зебоии либоси миллӣ боз ҳам пурратар намоён шавад, интихоби дурусти ҷавоҳирот аҳамияти калон дорад.

1. Ҳамоҳангии рангу услуб

Ҷавоҳирот бояд бо нақшу нигори либос, ранги асосӣ ва ороиши умумӣ ҳамоҳанг бошад. Либоси шумо рангоранг бошад, ҷавоҳироти якрангии зебо ба ҳуснатон ҳусни тоза зам мекунад.

2. Ҷавоҳироти анъанавӣ ё муосир?

Барои либосҳои гулдӯзишудаи тоҷикӣ ба монанди чакан ё атлас, ҷавоҳироти анъанавӣ, мисли гавҳарҳои нуқрагин, билакҳо ва тоқиҳои зебои зардӯзӣ зебандаанд. Либоси миллӣ бо тарҳи муосир омехта бошад, ҷавоҳироти минималистиро интихоб бояд кард, то зебоӣ табиӣ намояд.

3. Нақши маҳал ва услуби либос

Ҳар минтақаи Тоҷикистон сабки хоси либоси миллӣ ва ҷавоҳироти худро дорад:

Бадахшон – истифодаи зебои марворид ва кулоҳҳои гулдӯзӣ.

Ҳисор – билакҳои калон ва гарданбандҳои нуқрагин.

Инро ҳангоми интихоби ҷавоҳирот бояд ба назар гирифт.

4. Муҳимияти мутаносибият

Ҷавоҳирот набояд либосро пӯшонад, балки онро пур кунад. Агар гарданбанди калонро интихоб намудед, гӯшвор бояд хурдтар бошад ва баръакс.

5. Маслиҳати стилистӣ:

Либоси миллӣ бо камарбанди нуқрагин, гарданбанди лола ва гӯшвори марворидӣ метавонад зебоии классикии тоҷиконаро намоён созад.

Хулоса, ҷавоҳироти дуруст интихобшуда либоси миллиро боз ҳам зеботар вам дилкаш ҷилва дода, робитаи занро бо фарҳангу таърихи худ ва завқи зебоии ӯро ифода мекунанд.