Ҳамал (21 март-19 апрел)
Имрӯз дар зиндагии шахсии шумо чизе ғайричашмдошт ва ҷолиб рух дода метавонад. Ба шиносоии нав ва имкониятҳои ошиқона омода бошед. Вазъи молиявии шумо дар маҷмуъ устувор хоҳад буд, вале эҳтимол хароҷоти банақшагирифтанашуда ба миён ояд. Дар масъалаҳои пулӣ эҳтиёт кунед. Шумо пур аз неру ва ҳавас хоҳед буд, аммо фаромӯш накунед, ки бояд эҳтиёткор бошед, то аз хастагӣ ва фишори зиёд эмин монед. Ба эҳсосоти дигарон бо раҳмдилӣ ва сабр муносибат кунед.
Савр (20 апрел-20 май)
Имрӯз сухани дигаронро гӯш карда тавонистан ба манфиати шумо хоҳад буд. Шумо ба осонӣ бо дигарон забон ёфта, дар ҳолатҳои гуногун созиш меёбед. Агар ба касе кумак расонида, онҳоро дастгирӣ кунед, ин боиси таҳкими робитаҳои шумо мешавад. Вазъи ҷисмонӣ ва равонии шумо хуб хоҳад буд, аммо фаромӯш накунед, ки барои истироҳат ва оромӣ вақт ҷудо кунед. Ба дилхушиҳо ва шавқу ҳавасҳои худ вақт диҳед - ин ба шумо барои раҳоӣ аз стресс кумак хоҳад кард. Аз лиҳози молиявӣ, вазъият таҳти назорат аст, вале аз хариди калони ногаҳонӣ худдорӣ намоед.
Ҷавзо (21 май-20 июн)
Имрӯз ба дӯстону наздикон диққати махсус диҳед. Эҳтимол касе аз онҳо ба дастгирӣ ё маслиҳати шумо ниёз дорад. Сабур ва ҳамдард бошед, то ба онҳо дар лаҳзаҳои мушкил кумак расонед. Қобилияти хуби муоширати шумо имрӯз дар сатҳи олӣ хоҳад буд. Боэҳтиёт бошед, ки стресс ба саломатии шумо таъсир нарасонад. Вақт ҷудо кунед барои истироҳат ва барқарор кардани неруи худ. Имрӯз фикр ва зеҳни шумо хеле тез кор мекунад, ки инро метавонед дар лоиҳаҳои эҷодӣ ё касбии худ истифода баред.
Саратон (21 июн-22 июл)
Имрӯз эҳсосоти шумо таваҷҷуҳи дӯстдоштаатонро ҷалб мекунад. Барои мустаҳкам кардани муносибатҳо бештар ғамхорӣ ва таваҷҷуҳ зоҳир намоед. Қобилияти ташкилотчигии шумо ва неруи эҷодӣ кумак мекунад, ки муваффақият ба даст оред ва мушкилотро ҳал кунед. Ба вазъи ҷисмонӣ ва равонии худ диққат диҳед - вақт ҷудо кунед барои истироҳат ва оромӣ. Аз хароҷоти зиёд худдорӣ кунед, аммо баъзе чизҳоро барои хушҳолии худ иҷозат диҳед. Ин ба рӯҳияи шумо таъсири мусбат мерасонад.
Асад (23 июл-22 август)
Имрӯз кӯшиш кунед, ки танҳо бо одамони боэътимод кор кунед, то аз нофаҳмиҳо ва мушкилоти эҳтимолӣ канорагирӣ намоед. Ба масъалаҳои молиявӣ бо диққат муносибат кунед, то аз хароҷоти ғайричашмдошт ҷилавгирӣ кунед. Энергияи шумо имкон медиҳад, ки монеаҳоро паси сар кунед ва ҳадафҳои худро ба даст оред. Шумо имрӯз хеле фаъол ва самаранок хоҳед буд. Дар муносибат бо наздикон шумо эҳсоси қаноатмандӣ ва хушбахтиро таҷриба мекунед.
Сунбула (23 август-22 сентябр)
Дар муносибатҳои шахсӣ сулҳу оромӣ эҳсос хоҳад шуд. Имрӯз вақти хубест барои ҳалли ихтилофот ва ёфтани созиш. Агар бо нафаре қаҳрӣ бошед, барои оштишавӣ рӯзи мусоид аст. Бо вуҷуди ин, эҳтиёт кунед, ки ҳадафҳои шумо боиси шитобкорӣ ва асабонияти зиёд нашавад. Кӯшиш кунед, ки бо атрофиён бо нармӣ ва мулоимӣ муносибат кунед.
Мизон (23 сентябр-22 октябр)
Агар дар муносибати ошиқона қарор дошта бошед, ба эҳтиёҷоти шарики худ бештар таваҷҷуҳ диҳед. Дар кор шумо пешравӣ ва устуворӣ эҳсос мекунед. Боварӣ ба худ ба шумо кумак мекунад, ки ҳадафҳои худро амалӣ намоед. Саломатии шумо хуб хоҳад буд, аммо парҳези дуруст ва машқҳои ҷисмониро фаромӯш накунед.
Ақраб (23 октябр-21 ноябр)
Дар муносибатҳои шахсӣ метавонед бо баъзе мушкилот рӯ ба рӯ шавед. Ихтилофот ва нофаҳмиҳо метавонанд халал расонанд, аммо муҳим аст, ки сабур бошед ва роҳҳои созишро пайдо кунед. Дар кор шумо бо вазифаҳои нав ва душвор дучор мешавед, аммо қобилияти шумо дар ҳалли мушкилот кумак мекунад, ки муваффақ шавед. Аз ихтилоф бо ҳамкорон худдорӣ намоед ва кӯшиш кунед, ки фазои дӯстонаро нигоҳ доред.
Қавс (22 ноябр-21 декабр)
Имрӯз шумо бо харизма ва роҳбарии худ диққати атрофиёнро ҷалб мекунед. Шумо метавонед дар муҳити корӣ ё ҷамъиятӣ дар маркази таваҷҷуҳ бошед. Муносибатҳои шахсии шумо имкон медиҳанд, ки робитаҳои худро беҳтар намоед ва ҳиссиёти худро бо дигарон тақсим кунед. Имрӯз фурсате пайдо мешавад, ки чизи наверо санҷед ва таҷрибаи нав гиред.
Ҷаддӣ (22 декабр-19 январ)
Шумо метавонед бо баъзе монеаҳо рӯ ба рӯ шавед, аммо барои бартараф кардани онҳо қувва ва захираҳои кофӣ доред. Интуитсияи шумо хеле қавӣ хоҳад буд, пас ба ҳисси ботинии худ эътимод кунед. Дар кор шумо бо зиёд шудани масъулиятҳо дучор мешавед, аммо агар бо диққат ва ҷиддӣ кор кунед, комёб хоҳед шуд. Дар муносибатҳои шахсӣ кӯшиш кунед, ки сабур ва ҳамдард бошед, то аз ихтилофот пешгирӣ кунед.
Далв (20 январ-18 феврал)
Имрӯз шояд дар муносибатҳо нофаҳмӣ эҳсос кунед. Кӯшиш кунед, ки бо дӯстдошта ё ҳамсафари ҳаётии худ ошкоро ва бофаҳмона гуфтугӯ кунед. Дар масъалаҳои молиявӣ эҳтимоли тағйирот вуҷуд дорад, пас омода бошед ва тасмимҳоро бодиққат қабул намоед. Ба саломатии худ диққат диҳед – эҳсосоти манфии шумо метавонад ба ҳолати ҷисмонии шумо таъсир расонад.
Ҳут (19 феврал-20 март)
Имрӯз эҳсосоти шумо метавонад ноустувор бошад. Ба эҳсосоти худ гӯш диҳед ва кӯшиш кунед, ки қарорҳои дуруст гиред. Дар кор фурсатҳои нав пайдо мешаванд, ки барои рушди шумо муфид хоҳанд буд. Фаромӯш насозед, ки душман доред. Ба саломатии худ таваҷҷуҳ диҳед – оромиш ва фароғатро фаромӯш накунед. Тамоми ҳастии худро ба дӯстдоштаи худ бахшида, хушҳолӣ мекунед.
