Ҳамал (21 март-19 апрел)
Имрӯз барои шумо ором ва бе тағйироти ҷиддӣ мегузарад. Масъалаҳои ҳаррӯза ва корҳои маъмулӣ диққати шуморо ҷалб мекунанд. Муҳим аст, ки возеҳии тафаккурро нигоҳ доред ва ба эҳсосоти манфӣ иҷозат надиҳед, ки рӯҳияи шуморо тағйир диҳанд. Шояд бо монеаҳои хурд ва душвориҳои ғайричашмдошт рӯ ба рӯ шавед, аммо дар хотир дошта бошед, ки ин ҳолатҳо муваққатӣ мебошанд ва бо сабру таҳаммул ҳал мешаванд. Ин рӯзро барои худшиносӣ ва банақшагирии амалҳои оянда истифода баред. Муносибати худро бо наздикон хуб нигоҳ доред ва ба эҳтиёҷоти онҳо аҳамият диҳед. Ба ҳолати ҷисмонӣ ва равонии худ низ ғамхорӣ кунед. Ба худ вақти истироҳат дода, қувва ва нерӯи худро барои рӯйдодҳои нав омода созед. Имрӯзро бидуни ташвиш ва стресс гузаронед, то ки барои фардо бо нерӯи тоза қадам гузоред.
Савр (20 апрел-20 май)
Имрӯз пур аз эҳсосот ва оромиш барои шумо хоҳад буд. Шумо дар худ тавозун ва осоиштагӣ эҳсос мекунед, ки ин ба шумо кӯмак мекунад, ки ба осонӣ бо ҳама гуна вазъиятҳо рӯ ба рӯ шавед. Ин рӯзе хоҳад буд, ки муносибатҳои шумо бо дигарон гарм ва самимӣ мешаванд. Бо атрофиён кушода бошед ва ба эҳтиёҷоти онҳо таваҷҷуҳ зоҳир намоед. Фаҳмиш ва ҳамдардии шумо ба шумо кӯмак мекунад, ки эҳсосот ва ниёзҳои дигаронро дарк кунед. Бо вуҷуди он ки барои дигарон ғамхорӣ мекунед, худро низ фаромӯш накунед – вақти худро барои истироҳат ва нигоҳубини ҳолати равонии худ сарф намоед. Ба худ иҷозат диҳед, ки эҷодкор ва меҳрубон бошед. Рӯзи пур аз имкониятҳо ва тавозуни ботинӣ шуморо интизор аст.
Ҷавзо (21 май-20 июн)
Имрӯз метавонад каме душвор ва бо эҳсоси норозигӣ гузарад. Шояд шумо бо монеаҳо ва мушкилиҳои ғайричашмдошт рӯ ба рӯ шавед, ки субот ва оромии шуморо халалдор мекунанд. Муҳим аст, ки ором бошед ва ба худ бовар кунед. Эҳсосоти манфиро ба худ роҳ надиҳед ва кӯшиш кунед, ки аз низоъ ва муноқишаҳо дур бошед. Ҳангоми қабули қарорҳои муҳим шитоб накунед, балки бо ҳушёрӣ ва оқилона амал намоед. Сабру таҳаммул ва устувории ботинии худро қавӣ кунед, то ин мушкилиҳоро паси сар намоед. Дар хотир доред, ки ҳар як монеа метавонад сабаби рушду такмили шахсияти шумо гардад.
Саратон (21 июн-22 июл)
Ин рӯз шояд бо баъзе душвориҳо ва монеаҳо ҳамроҳ шавад. Шумо метавонед бо вазъиятҳои ғайричашмдошт рӯ ба рӯ шавед, ки метавонад боиси стресс ва изтироб гардад. Муҳим аст, ки дар чунин лаҳзаҳо оромиро нигоҳ доред ва воқеиятро тавре ки ҳаст, бипазиред. Аз баҳсҳо ва низоъҳо канорагирӣ кунед, зеро онҳо вазъро боз ҳам мушкилтар мекунанд. Агар нақшаҳои шумо ба монеаҳо дучор шаванд, ноумед нашавед, балки сабру таҳаммулро пеша кунед ва ба тағйироти зарурӣ омода бошед. Ба ҳолати равонии худ диққат диҳед ва кӯшиш кунед, ки муносибатҳои худро бо атрофиён дар тавозун нигоҳ доред. Ҳатто дар рӯзҳои мушкил ҳам имконият барои рушд ва такмил вуҷуд дорад.
Асад (23 июл-22 август)
Имрӯз метавонад ғайричашмдошт ва ноустувор бошад. Шояд шумо бо душвориҳо ва монеаҳо рӯ ба рӯ шавед, ки метавонанд стресс ва ноумедӣ ба бор оранд. Муҳим аст, ки ба рӯйдодҳои нохуш таслим нашавед ва ҳушёриро аз даст надиҳед. Ба ҷои шикоят ва ноумедӣ, диққати худро ба ҳалли масъалаҳо равона кунед. Амалҳои худро бо диққат назорат кунед ва аз қарорҳои шитобкорона парҳез намоед. Агар нақшаҳои шумо ба монеа дучор шаванд, ба тағйирот мутобиқ шавед ва бо сабру таҳаммул ҳаракат кунед. Ҳар як мушкилот метавонад барои ояндаи шумо як дарси муҳим бошад. Ба қувва ва имкониятҳои худ эътимод дошта бошед ва барои рушди шахсӣ аз вазъиятҳо истифода баред.
Сунбула (23 август-22 сентябр)
Имрӯз барои шумо рӯзи бобарор хоҳад буд. Шумо устуворӣ ва эътимод ба худ доред, ин ба шумо имкон медиҳад, ки вазифаҳои худро ба осонӣ иҷро намоед. Кӯшишҳои шумо натиҷаи мусбат медиҳанд ва шояд имкониятҳои ҷолибе барои пешрафт пайдо шаванд. Сабру таҳаммул ва саъю кӯшиши шумо шуморо ба натиҷаҳои бузург мерасонад. Бо дигарон муносибати нек нигоҳ доред, зеро гармӣ ва хушмуомилагии шумо ба шумо кӯмак мекунад, ки муваффақияти бештар ба даст оред. Имрӯзро бо шукргузорӣ ва бо боварӣ ба нерӯ ва қобилиятҳои худ гузаронед.
Мизон (23 сентябр-22 октябр)
Шумо метавонед бо душвориҳо ва тағйироти ғайричашмдошт рӯ ба рӯ шавед. Ин метавонад боиси стресс ва ноумедӣ гардад. Муҳим аст, ки рӯҳафтода нашавед ва ҳалли оқилонаи мушкилотро ҷустуҷӯ намоед. Ҳар як мушкилот як имконият барои рушди шахсӣ аст. Ба қарорҳои худ бодиққат бошед ва аз амалҳои хатарнок парҳез кунед. Сабру таҳаммул ва мутобиқшавӣ ба тағйирот калиди муваффақият хоҳад буд.
Ақраб (23 октябр-21 ноябр)
Имрӯз барои шумо пур аз имкониятҳои нав хоҳад буд. Шумо бо нерӯ ва эътимод амал мекунед, ки шуморо ба муваффақият мерасонад. Шояд хабарҳои хуш ё имкониятҳои ғайричашмдошт гиред, ки дарҳои навро ба рӯятон боз мекунад. Бо одамони атроф ҳамоҳанг бошед ва муносибатҳои худро қавӣ кунед. Бо ҷасорат амал намоед ва ба орзуҳои худ наздик шавед. Ҳама чиз дар дасти шумост!
Қавс (22 ноябр-21 декабр)
Имрӯз барои Қавс рӯзи ором ва устувор хоҳад буд. Шумо бо боварӣ ва қатъият амал мекунед, ки ба шумо имкон медиҳад, ки бо ҳама гуна мушкилот рӯ ба рӯ шавед. Дар ин рӯз, шумо метавонед имкониятҳои нави рушд ва пешрафтро пайдо кунед. Муҳим аст, ки байни кор ва истироҳат тавозунро нигоҳ доред, то нерӯи худро сарфа кунед ва ҳолати равонии худро устувор нигоҳ доред. Ба хиради ботинии худ эътимод кунед ва аз ҳар як лаҳзаи рӯз баҳра баред. Имрӯз барои шумо як давраи созанда хоҳад буд, ин ба шумо кӯмак мекунад, ки қадамҳои устувор ва боэътимод гузоред.
Ҷаддӣ (22 декабр-19 январ)
Имрӯз метавонад барои шумо бо баъзе норозигиҳо ва душвориҳои ғайричашмдошт ҳамроҳ бошад. Эҳтимол аст, ки бо мушкилоти ногаҳонӣ рӯ ба рӯ шавед, ки таҳаммул ва устувории шуморо месанҷанд. Муҳим аст, ки оромиро нигоҳ доред ва ба эҳсосоти манфӣ иҷозат надиҳед, ки шуморо заиф гардонанд. Ҳар як монеаро ҳамчун имконияти рушди шахсӣ қабул кунед ва бо сабру таҳаммул амал намоед. Аз қарорҳои шитобкорона худдорӣ намоед ва ба худ вақт диҳед, то вазъиятро дуруст таҳлил кунед. Бо вуҷуди мушкилиҳо, шумо имкони пешрафт ва такмили худро доред.
Далв (20 январ-18 феврал)
Имрӯз метавонад бо баъзе мушкилот ва тағйироти ғайричашмдошт ҳамроҳ бошад. Шумо эҳтимол бо монеаҳое рӯ ба рӯ мешавед, ки нақшаҳои шуморо тағйир медиҳанд. Муҳим аст, ки оромиро нигоҳ доред ва бо ҳушёрӣ амал кунед. Аз баҳсу низоъҳо канорагирӣ намоед, зеро онҳо метавонанд вазъро мушкилтар кунанд. Ба ҷои ин, роҳҳои алтернативии ҳалли мушкилотро ҷустуҷӯ кунед. Мутобиқшавӣ ва сабру таҳаммул калиди муваффақият хоҳад буд. Бо нигоҳ доштани рӯҳияи мусбӣ, шумо метавонед ҳама гуна мушкилотро паси сар кунед ва аз онҳо дарс бигиред.
Ҳут (19 феврал-20 март)
Имрӯз барои шумо ором ва бе тағйироти ҷиддӣ хоҳад гузашт. Шумо эҳсоси тавозуни ботинӣ ва мутобиқат доред, ки ба шумо кӯмак мекунад, ки корҳои ҳаррӯзаи худро бомуваффақият анҷом диҳед. Муҳим аст, ки фикрҳои худро тоза нигоҳ доред ва эҳсосоти манфиро ба худ роҳ надиҳед. Агар бо монеаҳои хурд рӯ ба рӯ шавед, дар хотир доред, ки онҳо муваққатӣ ҳастанд ва бо сабру таҳаммул ҳалли худро пайдо мекунанд. Имрӯзро барои худшиносӣ ва банақшагирии оянда истифода баред. Ба наздикон диққат диҳед ва бо онҳо муоширати хуб дошта бошед. Ба ҳолати ҷисмонӣ ва равонии худ ғамхорӣ кунед ва аз ин рӯз барои истироҳат ва омодагӣ ба рӯйдодҳои нав истифода баред.
