Ҳамал (21 март-19 апрел)
Неруятон дар ин рӯз зиёд мегардад, онро дуруст истифода баред. Аз хӯрдани хӯрокҳои вазнин худдорӣ намоед, зеро эҳтимолияти ҳазм накардани меъда вуҷуд дорад. Дар муносибатҳои ошиқонаатон оромӣ ва дилгармии бештар эҳсос мекунед. Агар муҷаррад бошед, имрӯз имконияти бо шахси дилкаш вохӯрданатон зиёд аст. Бо шахси дӯстдоштаатон вақти худро хуш гузаронед, то муносибатҳоро устувортар кунед. Рӯзи мувофиқ барои баррасии масъалаҳои молиявӣ аст. Шумо метавонед сармоягузорӣ ё нақшаи пасандозро оғоз кунед. Эҳтиёт шавед, ки хароҷоти зиёдатӣ накунед ва бештар ба сарфаи маблағ диққат диҳед.
Савр (20 апрел-20 май)
Имрӯз худро бароҳат эҳсос мекунед, аммо бояд аз стресс худдорӣ кунед. Ба ғизои табиӣ афзалият диҳед ва бештар об бинӯшед. Агар худро нотоб эҳсос кунед, бо сабаби кори зиёд аст, бояд вақти худро дуруст тақсим кунед. Рӯзи романтикӣ ва пур аз эҳсосот аст. Барои онҳое, ки дар ҷустуҷӯи муҳаббат ҳастанд, имконияти оғози муносибатҳои нав мавҷуд аст. Барои онҳое, ки аллакай дар муносибат ҳастанд, сӯҳбатҳои самимӣ ба наздиктар шудани дилҳо кӯмак мекунанд. Даромади ғайричашмдошт ё фоидаи иловагӣ имкон дорад. Аз ин имконият истифода баред, то маблағи худро сарфа кунед ё ба чизҳои фоиданок сармоягузорӣ кунед.
Ҷавзо (21 май-20 июн)
Дар маҷмӯъ худро хуб эҳсос мекунед, аммо эҳтимол аст, ки хастагӣ ё асабоният пайдо шавад. Беҳтараш имрӯз вақт ҷудо кунед ва ба истироҳат ва табобати равонӣ диққат диҳед. Сайругашт дар ҳавои тоза барои шумо хеле фоиданок хоҳад буд. Шумо ташнаи муҳаббат ҳастед. Агар нав ошиқ шуда бошед, ин ишқ метавонад зуд ба сатҳи ҷиддӣ гузарад. Барои шахсони дар муносибат буда, эҳтиром ва дастгирӣ калиди муваффақият аст. Хароҷоти ғайричашмдошт мумкин аст, бинобар ин эҳтиёткор бошед. Имрӯз беҳтар аст, ки аз хариди калон худдорӣ кунед ва бештар ба маблағҳои мавҷудаи худ диққат диҳед.
Саратон (21 июн-22 июл)
Саломатиятон дар ҳолати хуб қарор дорад, аммо бояд ба узвҳои ҳозима ва ғизои худ диққат диҳед. Ғизоҳои табиӣ, аз ҷумла мева ва сабзавот истеъмол кунед. Барои пешгирӣ аз сардиҳо либоси гарм пӯшед. Имрӯз барои муҳаббат вақти мувофиқ аст. Шумо метавонед эҳсосоти худро ба шахси наздикатон ошкор намоед. Агар дӯстдошта дошта бошед, муносибати шумо боз ҳам гармтар мешавад. Имрӯз барои баррасии масъалаҳои молиявӣ рӯзи хуб аст. Шумо метавонед даромади иловагӣ ё имкониятҳои сармоягузорӣ пайдо кунед. Эҳтиёт шавед, ки маблағҳои худро беҳуда сарф накунед.
Асад (23 июл-22 август)
Шумо пур аз қувва ҳастед, аммо эҳтиёт кунед, ки худро хаста накунед. Аз истеъмоли хӯрокҳои равғанӣ худдорӣ кунед, бештар об бинӯшед. Имрӯз вақти хуб барои оғоз кардани машқҳои сабук аст. Лаҳзаҳои романтикӣ ва хушбахтӣ дар пеш аст. Шумо метавонед шахси дӯстдоштаи худро бо сюрприз шод кунед. Агар дар ҷустуҷӯи бахт бошед, имрӯз имконияти ошиқ шуданатон вуҷуд дорад. Рӯзи хубест барои пулкоркунӣ. Шумо метавонед даромади нав ба даст оред, аммо кӯшиш кунед, ки хароҷоти худро зери назорат гиред.
Сунбула (23 август-22 сентябр)
Имрӯз саломатии шумо дар ҳолати хуб қарор дорад, аммо аз кори зиёд кардан худдорӣ намоед. Барои нигоҳ доштани қувват, истироҳати кӯтоҳ кунед ва ба машқҳои сабук диққат диҳед. Аз ғизои вазнин худдорӣ кунед, то энергияи худро нигоҳ доред. Муносибатҳои ошиқона имрӯз метавонанд боз ҳам устувортар шаванд. Агар нав ошиқ шавед, он бо эътимод ва самимият асос хоҳад ёфт. Барои онҳое, ки бо дӯстдоштаи худ муносибатҳои тӯлонӣ доранд, сӯҳбати самимӣ метавонад муаммоҳоро ҳал кунад. Рӯзи хубест барои баррасии нақшаҳои молиявӣ ва сарфаи маблағ. Шумо метавонед сармоягузориҳои хурдро оғоз кунед, ки дар оянда фоидаовар хоҳанд буд. Хариди калонро беҳтараш барои вақти дигар гузоред.
Мизон (23 сентябр-22 октябр)
Саломатии шумо дар умум хуб аст, аммо эҳтимоли сар задани бемориҳои хурд вуҷуд дорад, бинобар ин худро эҳтиёт кунед. Аз стресс дур бошед ва ба машқҳои оромкунанда вақт ҷудо кунед. Сайругашт дар ҳавои тоза метавонад ба саломатии шумо кӯмак расонад. Имрӯз муносибатҳои ошиқонаи шумо пур аз шодиву нишот мешавад. Барои онҳое, ки дар муносибати ошиқона ҳастанд, ин рӯз метавонад ба дилгармии бештар мусоидат кунад. Агар танҳо бошед, имкони вохӯрдани шахси аҷиб вуҷуд дорад. Беҳтараш имрӯз аз хароҷоти калон худдорӣ кунед ва бештар ба ҷамъоварии маблағ диққат диҳед. Агар шумо ба имзо кардани шартнома ё қарори молиявӣ омодагӣ дошта бошед, онро боэҳтиёт баррасӣ кунед.
Ақраб (23 октябр-21 ноябр)
Имрӯз шумо худро пурэнергия эҳсос мекунед, аммо аз зиёд кор кардан худдорӣ намоед. Ба саломатии равонӣ диққат дода, машқҳои оромкунанда кунед. Нӯшидани чойи гиёҳӣ ба ором шудани шумо кӯмак хоҳад кард. Муносибатҳои ошиқонаи шумо имрӯз пур аз эҳсосот ва гармӣ хоҳанд буд. Барои онҳое, ки дар ҷустуҷӯи муҳаббат ҳастанд, имконияти оғози муносибати нав вуҷуд дорад. Дар муносибатҳои мавҷуда, самимият ва таваҷҷӯҳ асоси хушбахтӣ хоҳад буд. Рӯзи мувофиқ барои гирифтани қарори муҳим дар бораи маблағҳо аст. Фурсати афзоиши даромад вуҷуд дорад, аммо кӯшиш кунед, ки нақшаҳои молиявии худро бодиққат таҳлил кунед.
Қавс (22 ноябр-21 декабр)
Шумо пур аз қувва ҳастед, аммо бояд вақти худро дуруст тақсим кунед, то аз хастагии зиёд пешгирӣ кунед. Ба истироҳат аҳамияти бештар диҳед ва ғизои солим истеъмол кунед. Агар эҳсоси хастагӣ дошта бошед, кӯшиш кунед, ки чанд лаҳза танҳо бошед. Имрӯз имконият доред, ки эҳсосоти худро бо шахси дӯстдоштаи худ нақл кунед. Агар дар муносибат бошед, лаҳзаҳои хушбахт ва шодмонӣ дар пеш аст. Барои шахсони танҳо, вохӯрии ногаҳонӣ метавонад боиси шурӯи муносибатҳои нав гардад. Имконияти зиёд кардани даромади пулӣ вуҷуд дорад. Агар нақшаҳои сармоягузорӣ дошта бошед, имрӯз барои оғози онҳо рӯзи хуб аст. Аммо кӯшиш кунед, ки хароҷоти ғайримантиқиро пешгирӣ кунед.
Ҷаддӣ (22 декабр-19 январ)
Саломатии шумо хуб аст, аммо аз истеъмоли зиёди хӯрокҳои ширин худдорӣ кунед. Барои нигоҳ доштани ҳолати хуб, машқҳои сабук кунед ва оби зиёд бинӯшед. Беҳтараш дар ин рӯз бештар ба истироҳат ва барқарор кардани қувваҳо диққат диҳед. Рӯзи мусоид барои ошкор кардани эҳсосоти самимӣ ва муҳаббат аст. Шумо метавонед муносибатҳоро ба сатҳи ҷиддӣ бардоред. Агар танҳо бошед, имрӯз имконияти вохӯрдани шахси ба шумо мувофиқ вуҷуд дорад. Рӯзи хуб барои сармоягузорӣ ё нақшаҳои молиявии нав. Имконияти даромади ногаҳонӣ вуҷуд дорад. Эҳтиёткор бошед, ки маблағҳоро беҳуда сарф накунед ва бештар ба ҷамъоварии сармоя диққат диҳед.
Далв (20 январ-18 феврал)
Имрӯз шумо худро бароҳат ва пурқувват эҳсос мекунед, аммо эҳтиёт кунед, ки худро аз ҳад зиёд хаста накунед. Ба ғизои худ диққат диҳед ва кӯшиш кунед, ки бештар ғизоҳои сабзавотӣ ва табииро истеъмол кунед. Агар эҳсоси асабоният дошта бошед, машқҳои нафаскашӣ ё истироҳати кӯтоҳ кӯмак хоҳад кард. Шумо омодаед, ки эҳсосоти худро ошкор намоед ва муносибатҳои худро устувортар кунед. Барои онҳое, ки дар ҷустуҷӯи муҳаббат ҳастанд, имрӯз вохӯрии муҳим ва фаромӯшнашаванда имкон дорад. Агар дар муносибат бошед, вақтро бо шарики худ гузаронед, то робитаатон боз ҳам мустаҳкамтар шавад. Имрӯз фурсати баррасии масъалаҳои молиявӣ аст. Шумо метавонед сармоягузориҳои хурдро оғоз кунед, ки дар оянда фоида меоранд. Аз хариди бузург худдорӣ кунед ва бештар ба ҷамъоварии маблағҳо диққат диҳед.
Ҳут (19 феврал-20 март)
Саломатии шумо дар умум хуб аст, аммо ба саломатии равонӣ диққат диҳед. Имрӯз беҳтар аст, ки вақти худро барои истироҳат ва машқҳои оромкунанда сарф кунед. Нӯшидани чойҳои гиёҳӣ ва сайругашт дар ҳавои тоза ба шумо кӯмак мекунад, ки худро ором ҳис кунед. Имрӯз эҳсосоти шумо пурқувват мешавад ва мехоҳед ба шахси дӯстдоштаатон дарди дил кунед. Агар муҷаррад бошед, имконияти вохӯрдани шахси махсус вуҷуд дорад. Барои онҳое, ки дар муносибат ҳастанд, вақтро бо шарики худ гузаронед ва бо сӯҳбатҳои самимона робитаро мустаҳкамтар кунед. Имрӯз барои қарорҳои молиявӣ эҳтиёткор бошед. Аз сармоягузориҳои хатарнок худдорӣ кунед ва кӯшиш кунед, ки маблағҳои худро сарфа намоед. Агар фурсати гирифтани даромад вуҷуд дошта бошад, онро бодиққат баррасӣ кунед.
