Ҳамал (21 март-19 апрел)
Агар шумо аз дӯстдошта ё ҳамсари худ донотар бошед, пас масъулияти беҳтар сохтани муносибатҳо асосан бар дӯши шумост. Дар ояндаи наздик, ба шумо лозим меояд, ки ба таъмир машғул шавед. Ин ба хароҷоти назаррас ниёз дорад, аммо манзили шумо бароҳаттар хоҳад шуд! Дар соҳаи фаъолиятҳои корӣ, беҳтар аст, ки талаботҳои зиёди худро кам кунед. Шояд худшиносии шумо хеле зиёд шавад, ки ин метавонад ба қабули тасмимҳои шитобкорона ва амалҳои носанҷида оварда расонад. Танҳо онҳое, ки ба худ бовар доранду устуворона амал мекунанд, ба муваффақият ноил мешаванд. Имрӯз ҳам аз ҷиҳати ҷисмонӣ ва ҳам равонӣ худро беҳтар ҳис мекунед. Ба амалиётҳои косметикӣ вақт ҷудо кунед.
Савр (20 апрел-20 май)
Аз ҳасудон ҳазар кунед, зеро онҳо метавонанд кӯшиш кунанд, ки шуморо бо шарикатон ҷудо кунанд. Дурӯғ, фитна ва буҳтон - инҳо таҳдидҳои асосӣ барои оилаи шумо мебошанд. Муносибатҳо бо наздикон метавонанд бад шаванд, зеро шумо танҳо бо эҳсосоти худ машғул хоҳед шуд. Дар ҳамин ҳол, эҳтимолияти гирифтани мукофоти назаррас дар гурӯҳи корӣ вуҷуд дорад. Имрӯз шумо метавонед ба дастгирии зани боэътимод такя кунед. Фоидаи молиявӣ имконпазир аст, тавсия дода мешавад, ки ба ширкатҳои боэътимод сармоягузорӣ кунед. Нерӯятон зиёд мегардад, аммо эҳтимоли осеб дидан вуҷуд дорад. Дар ҳама кор роҳи содда ва санҷидашударо интихоб кунед.
Ҷавзо (21 май-20 июн)
Шумо дар ҷустуҷӯи бахт ва шахси дӯстдошта ба ҳама кор қодир ҳастед. Дар ояндаи наздик, шояд чунин нафарро вохӯред. Агар эҳсосоти худро идора карда натавонед, метавонад баҳсҳо пеш ояд. Як ҳамкоратон кӯшиш мекунад, ки ба шумо кумак расонад – инро рад накунед, зеро кумак аз самими дил хоҳад буд. Интернетро барои расидан ба ҳадафҳои худ истифода баред. Дар ин ҷо шумо фикрҳои нав пайдо мекунед ва бо шахсони нав шинос мешавед. Инчунин, эҳтимоли гирифтани пешниҳодҳои корӣ вуҷуд дорад. Барои беҳтар кардани хоби худ бештар вақти худро дар ҳавои кушод гузаронед.
Саратон (21 июн-22 июл)
Муносибатҳои дӯстона метавонанд ба чизе бештар табдил ёбанд. Барои оғози романи ошиқона рӯзи мусоид аст. Беҳтар аст, ки диққати худро ба кор равона кунед, вагарна баҳсҳо ва ихтилофҳо эҳтимол доранд. Имрӯз ба пешниҳодҳои дигарон гӯш кардан шарт нест, зеро худи ситораҳо ба шумо роҳи дурустро нишон медиҳанд. Шумо метавонед малакаҳои баланди касбии худро нишон диҳед ва подоши молиявӣ гиред. Ҳамаи намудҳои ҳамкориро бояд расман ва бодиққат тартиб диҳед. Имрӯз оғоз кардани парҳез тавсия дода намешавад, зеро он самаранок нахоҳад буд. Ба эҳтиёҷоти ҷисми худ гӯш кунед.
Асад (23 июл-22 август)
Имкониятҳои зиёде барои оғоз кардани муносибатҳои наздик бо шахсе, ки сазовори муҳаббати шумост, пайдо мешаванд. Аммо бемории яке аз наздикон метавонад нақшаҳои шуморо тағйир диҳад. Кӯшиш кунед, ки эҳсосоти воқеии худро нишон надиҳед – ин ба шумо имкон медиҳад, ки нақшаҳои атрофиёнро беҳтар дарк кунед. Имконияти ёфтани шарики арзанда барои кори дастаҷамъии умедбахш дар тиҷорат вуҷуд дорад. Агар шумо сигор мекашида бошед, комилан аз ин одати бад даст кашед.
Сунбула (23 август-22 сентябр)
Барои беҳтар кардани вазъи оилавӣ фурсати хуб аст. Шумо метавонед дар бораи харидани техникаи рӯзгор фикр кунед. Бо ҳавас ба корҳои нав машғул шавед. Малакаҳои нав ба шумо барои пешравӣ дар кор кӯмак мерасонанд. Дар бораи хушҳолӣ фикр кунед ва кӯшиш кунед, ки ҳамаи аъзоёни оила ҳамин тавр кунанд. Шубҳаҳои худро ба касе иброз накунед. Шояд дандонҳо ё милкҳо ташвиш диҳанд. Барои ташхис ба дандонпизишк муроҷиат кунед ва сабабҳои мушкилотро ҳал кунед.
Мизон (23 сентябр-22 октябр)
Имрӯз беҳтар аст, ки мулоқотҳои ошиқонаро ба нақша нагиред. Ба гуфтаҳои шарики худ диққат диҳед ва пеш аз сухан гуфтан хуб андеша кунед. Дар масъалаҳои оилавӣ оқилона муносибат кунед. Муҳаббати беасос ва эҳсосоти беандоза метавонад ноумедӣ биёрад. Имрӯз барои бастани аҳдҳо ва ташриф ба муассисаҳои гуногуни корӣ фурсати хуб аст. Аммо пеш аз имзо кардан дар ҳуҷҷат, шартномаҳо ва созишномаҳоро бодиққат омӯзед.
Ақраб (23 октябр-21 ноябр)
Имрӯз барои оғоз кардани саргузаштҳои ошиқона вақти мувофиқ нест. Бо ҳамсояҳо муносибатҳо метавонад оромтар гардад, агар шумо сабр ва одоби баландро нишон диҳед. Бештар вақти худро бо кӯдакон гузаронед, ба саволҳои онҳо ҷавоб диҳед ва фикрҳояшонро бишнавед. Ба расмият даровардани муносибатҳо муҳим аст. Дар ҳалли мушкилоти пешомада эҳтиёткор бошед ва қувваҳои худро нодуруст баҳогузорӣ накунед. Баъзе вазъиятҳо метавонанд аз қудрати шумо берун бошанд.
Қавс (22 ноябр-21 декабр)
Шояд шумо фикр мекунед, ки бахшидани камбудиҳои дӯстдошта ё ҳамсафари ҳаётӣ муҳим аст. Аммо баъзан муҳим аст, ки нуқтаи назари худро ҳимоя кунед. Баҳси эҳтимолӣ бо ҳамсояҳо метавонад аз масъалаҳои рӯзгор сар занад. Ситораҳо тавсия медиҳанд, ки ба сарвари худ муроҷиат кунед ё ба муассисаҳои давлатӣ ташриф оваред. Лоиҳаҳои шахсӣ беҳтар аст махфӣ нигоҳ дошта шаванд. Дар масъалаҳои молиявӣ боэҳтиёт бошед – сармоягузории шубҳанокро пешгирӣ кунед.
Ҷаддӣ (22 декабр-19 январ)
Ба муносибатҳои наздикатон диққат диҳед ва дар сурати норозигӣ бо шарик, онро ошкоро иброз кунед. Барои сулҳу салоҳ дар хона ба тағйир додани муносибатҳои худ саъй кунед. Имрӯз барои шахсони эҷодкор рӯзи мусоид аст. Дастгирии зани боэътимод имконпазир аст. Дар масъалаҳои иқтисодӣ эҳтиёткор бошед ва аз хароҷоти нолозим худдорӣ кунед. Аз хӯрокҳои серғизо худдорӣ кунед, зеро онҳо ба организми шумо таъсири манфӣ мерасонанд.
Далв (20 январ-18 феврал)
Барои шумо давраи бобарор фаро мерасад, ки имкониятҳои васеъ барои рушди шахсият фароҳам меорад. Ба садои қалб такя кунед ва бо дили худ амал кунед. Имрӯз худро аз мулоқотҳои дастаҷамъӣ дур кунед. Муносибатҳо ҳатто бо дӯстони содиқ метавонанд бо баҳс анҷом ёбанд. Дар қарорҳои корӣ шитоб накунед. Вазъи молиявӣ мураккаб мешавад – аз хароҷоти беҳуда худдорӣ кунед.
Ҳут (19 феврал-20 март)
Шумо бо рӯйдодҳое, ки ба муҳаббат ва ошиқӣ марбутанд, рӯбарӯ мешавед. Ба хешовандон фишор наоред ва эҳсосоти худро идора кунед. Ба нақшаҳои молиявӣ диққат диҳед ва аз хароҷоти зиёдатӣ худдорӣ кунед. Ҳангоми эҳсоси нороҳатӣ дар меъда, парҳези сабукро риоя кунед. Ба сергапӣ роҳ надиҳед, вагарна мавриди масхараи атрофиён қарор мегиред.
