Ҳамал (21 март-19 апрел)
Рӯзи шумо бобарор хоҳад гузашт. Шумо бо маҳорат ва заковати худ дар муносибат бо одамон ба муваффақият ноил мешавед ва ҳамфикронро пайдо мекунед. Нақшаву пешниҳодҳои шумо дигаронро ҷалб мекунанд ва бинобар ин, ёрдамчиёнатон зиёд мешаванд. Эҳтимол аст, ки саршавии як достони ошиқона шуморо бо пуррагӣ ғарқ созад ва ба дигар масъалаҳо таваҷҷуҳи камтар зоҳир кунед. Имрӯз барои оғоз кардани корҳои нав хеле мувофиқ аст, зеро корҳо аз интизорӣ осонтар анҷом меёбанд. Шумо зуд мефаҳмед, ки барои расидан ба муваффақият чӣ кор бояд кард. Шумо метавонед дигаронро бо рафтори худ илҳом бахшед.
Савр (20 апрел-20 май)
Рӯзи шумо нобаробар ва пурмуноқиша, вале умуман нағз мегузарад. Шумо ба корҳое даст мезанед, ки барои шумо ғайриоддӣ ва ғайриинтизор ҳастанд. Агар ҳисси ботинии шумо гӯяд, ки таваккал кардан ҷоиз аст, онро иҷро кунед. Сафарҳои ногаҳонӣ ба осонӣ ва хушҳолӣ мегузаранд. Баъзан баҳсҳо бо наздикон бо сабаби чизҳои ночиз сар мезананд, ки дар рӯзҳои дигар аҳамияте намедодед. Нимаи дуюми рӯз хабарҳои хуш эҳтимол доранд. Барои таваккал кардан натарсед. Дар муносибат бо наздикон меҳрубон бошед ва баҳсҳоро пешгирӣ кунед.
Ҷавзо (21 май-20 июн)
Имрӯз бисёр корҳоятон барор мегиранд. Ин лаҳзаи мувофиқ барои амалӣ кардани нақшаҳои дерина аст. Робитаи зич бо наздикон ба шумо кӯмак хоҳад кард: маслиҳатҳо ва кӯмаки онҳо хеле арзишманд хоҳанд буд. Хабарҳои муҳим аз роҳи дур эҳтимол доранд. Бархе аз занони ношинос метавонанд ба корҳои шумо дахолат кунанд, ки ин шуморо асабонӣ хоҳад кард. Субҳи худро ором гузаронед, то ҷанҷолҳои эҳтимолиро пешгирӣ кунед. Дар нимаи дуюми рӯз ба наздикони худ таваҷҷуҳ кунед, онҳо ба кӯмаки шумо ниёз доранд. Имрӯз рӯзи муваффақият аст, вале аз ҷанҷолҳо худдорӣ кунед, то руҳияи худро нигоҳ доред.
Саратон (21 июн-22 июл)
Имрӯз барои шумо душвор хоҳад буд. Корҳоятон мушкилтар анҷом меёбанд. Шумо аксар вақт бо корҳои номувофиқ машғул мешавед ё шитоб мекунед, ки натиҷа медиҳад. Агар саросема нашавед, ҳама корҳо осонтар мешаванд. Ихтилофҳо бо одамони калонсол эҳтимол доранд. Барои нигоҳ доштани саломатӣ, аз кори зиёди ҷисмонӣ худдорӣ кунед ва ба ғизо ё косметикаи нав бовар накунед, то аз аллергия пешгирӣ кунед. Шитоб накунед ва ба саломатии худ диққат диҳед.
Асад (23 июл-22 август)
Имрӯз барои шумо рӯзест пурмаҳсул ва пурнерӯ. Шумо омода ҳастед бо ҳама гуна душвориҳо рӯ ба рӯ шавед ва ҳатто аз онҳо лаззат мебаред. Ҳар қадаре ки вазифаҳо душвор бошанд, барои шумо ҳамон қадар шавқоваранд. Шиносҳои пешина шояд шуморо асабӣ кунанд, аммо шумо ба ҳар ҳол оромона ва оқилона амал мекунед. Хусусан маслиҳатҳои хешовандони наздик, бахусус занон, барои шумо фоиданок хоҳанд буд. Ба онҳо гӯш диҳед, то аз хатогиҳои ҷиддӣ канорагирӣ кунед. Нимаи дуюми рӯз барои харидҳои калон ва қарордодҳо мувофиқ аст. Имрӯз шумо пурэнергия ҳастед ва ҳама корҳо бароятон осон хоҳад буд. Ба маслиҳатҳои наздикон гӯш диҳед, то қарорҳои беҳтар қабул кунед.
Сунбула (23 август-22 сентябр)
Оғози рӯзи шумо бобарор хоҳад буд. Шумо бо осонӣ аз мушкилот гузашта, ба муваффақиятҳо ноил мешавед. Ҳатто одамони ноошно ба кӯмаки шумо омодаанд. Шумо метавонед бо дӯстони дерина мулоқот кунед, ки ба шумо хеле хушҳолӣ меорад. Эҳтимол аст, ки меҳмонҳои ногаҳонӣ ба хона биёянд ва хабарҳои ҷолиб биёранд. Нақшаҳои худро барои рӯзҳои наздик шояд тағйир диҳед, аммо ин тағйиротҳо барои беҳтар шудани вазъи зиндагиятон кумак хоҳад кард. Аз кӯмак пурсидан шарм надоред, агар ба он ниёз доред. Бо дӯстон бештар мулоқот кунед, то рӯҳияи худро бардоред.
Мизон (23 сентябр-22 октябр)
Имрӯз рӯзест пурмаҳсул, вале нобаробар. Шумо лаҳзаҳои шодмонӣ ва мушкилро якҷоя таҷриба хоҳед кард. Муҳим аст, ки аз шахсоне, ки пайваста шуморо танқид мекунанд ва рӯҳияи манфӣ доранд, дурӣ ҷӯед. Тамос бо чунин одамон метавонад ба ҳолати шумо таъсири манфӣ расонад. Аз кори зиёдатӣ ва пурбории эҳсосӣ худдорӣ кунед. Беҳтар аст, ки вақти худро ба сайругашт ва корҳои сабук гузаронед, ки ба шумо оромӣ мебахшад. Ба асабоният роҳ надода, бештар истирорҳат кунед.
Ақраб (23 октябр-21 ноябр)
Имрӯз барои шумо рӯзест пур аз муоширати фоиданок. Шумо метавонед бо одамони нав шинос шавед ва таассуроти хуб гузоред, ки дар оянда ба шумо кӯмак хоҳанд кард. Муҳим аст, ки дар бораи кор ва вазъи молиявӣ кушоду равшан суҳбат кунед, зеро ҳалли мушкилоти дарозмуддат имконпазир аст. Ҳамчунин эҳтимоли пайдо шудани як робитаи ошиқона вуҷуд дорад. Агар чунин бошад, симпатияи тарафайн хоҳад буд. Рӯз барои сафар ва иваз кардани муҳит мувофиқ аст. Имрӯз аз имкониятҳои нави шиносоӣ истифода баред. Рӯз барои романтика ва сафарҳо мувофиқ аст.
Қавс (22 ноябр-21 декабр)
Имрӯз рӯзи хуб ва хотирмон хоҳад буд. Гарчанде ки корҳои зиёде доред, нерӯ ва қуввататон барои ҳама кифоя хоҳад кард. Эҳтимол аст, ки мушкилоти хурди рӯзгор ба шумо халал расонанд, аммо шумо ба онҳо бо сабру таҳаммул муносибат мекунед. Бо вуҷуди ин, ба танқид хеле ҳассос мешавед ва шояд худро дар ҳолатҳои ногувор ё хандаовар ёбед. Дар муносибат бо шиносҳои нав эҳтиёт бошед: эҳтимол дорад, ки онҳо ба фикри шумо мувофиқ набошанд. Ҳатто агар мушкилот пайдо шавад, шумо қодиред онҳоро ҳал кунед. Аз одамони шубҳанок эҳтиёт шавед.
Ҷаддӣ (22 декабр-19 январ)
Имрӯз ба диққат ва меҳрубонии бештар ниёз доред. Ҳатто корҳое, ки пеш аз ин шавқовар менамуданд, метавонад душвор ба назар расанд. Ихтилофҳо бо хешовандони калонсол шояд рӯй диҳанд, зеро онҳо бештар шуморо танқид мекунанд. Харидҳои калон ва сарфаи пулро имрӯз пешгирӣ кунед, зеро хароҷоти нохуб эҳтимол дорад. Имрӯз корҳоро бо диққати махсус ба анҷом расонед ва аз хариди эҳтиётӣ худдорӣ кунед.
Далв (20 январ-18 феврал)
Имрӯз эҳсосот ва рафтори худро идора кардан душвор мешавад. Шумо майл ба тасмимҳои ногаҳонӣ ва рафторҳои дағалона доред, ки метавонанд боиси нофаҳмиҳо ва ҳатто ҷанҷолҳо шаванд. Шахсони наздикро бо суханҳои ноҷо ё рафтори ноҷо наранҷонед. Асабноият махсусан дар нисфирӯзӣ, бештар эҳсос мешавад, аммо баъдтар оромии бештарро эҳсос хоҳед кард. Барои беҳтар кардани ҳолати рӯҳӣ, ба корҳое машғул шавед, ки диққати шумо ва сабри зиёдро талаб мекунанд. Аз ҳар гуна рафтори шитобкорона худдорӣ кунед. Ба корҳои эҷодӣ ва сабру таҳаммул диққат диҳед.
Ҳут (19 феврал-20 март)
Аз субҳ диққати худро ба ҷузъиёти хурдтар равона кунед. Хатогиҳои хурд ва иштибоҳҳо мумкин аст вақти шуморо сарф кунанд, аз ин рӯ беҳтар аст, ки аз корҳои муҳим худдорӣ намоед. Дар нисфирӯзӣ идеяҳои нав пайдо мешаванд, ки бояд зуд ба амал гузошта шаванд. Шом эҳтимолан бо хабарҳои хуш ё дидори ногаҳонии шахсони наздик пур мешавад. Шумо метавонед дар бораи нақшаҳои дарозмуддати худ фикр кунед, зеро имрӯз фикрҳои шумо возеҳ ва стратегӣ хоҳанд буд. Ба ҷузъиёти хурд диққат диҳед ва рӯзро бо идеяҳои нави эҷодӣ анҷом диҳед.
