Ҳамал (21 март-19 апрел)
Имрӯз барои шумо рӯзи орому муътадил пешгӯӣ мешавад. Бо эътимод ва устуворӣ метавонед ҳар монеаеро, ки пеш меояд, паси сар кунед. Фурсатҳои навро бо ҷасорат истиқбол гиред ва ба худ боварӣ дошта бошед. Муҳим аст, ки миёни кору истироҳат тавозунро нигоҳ доред, то неруятонро ҳифз намуда, худро хуб эҳсос кунед. Ба ҳисси ботинии худ гӯш диҳед ва ҳар лаҳзаи имрӯзро бо хушҳолӣ сипарӣ намоед.
Савр (20 апрел-20 май)
Имрӯз бо неруи мусбат ва имкониятҳои нав пур хоҳад буд. Шумо илҳом ва иродаи қавӣ барои амалӣ кардани орзуву ҳадафҳоятон хоҳед дошт. Бо меҳнатдӯстӣ ва матонати худ метавонед аз ҳар мушкилот гузаред. Ин рӯз барои омӯзиш ва рушди шахсӣ хеле мусоид аст. Дарҳои нав ба рӯятон боз мешаванд – омода бошед ва онҳоро бо дилгармӣ пазироед. Салоҳият ва маҳорати шумо эътироф хоҳад шуд, пас, аз муваффақиятҳоятон бо дигарон ошкоро нақл кунед. Ҳамчунин, имрӯз лаҳзаи хубест барои мустаҳкам кардани робитаҳо бо наздикон. Ба онҳо вақт бахшед, ғамхорӣ ва меҳрубониро фаромӯш накунед. Боварӣ ва рӯҳияи мусбати шумо метавонад атрофиёнро илҳом бахшад ва муҳити гарм эҷод кунад.
Ҷавзо (21 май-20 июн)
Имрӯз рӯҳияи шумо баланд ва пур аз ҳаяҷон хоҳад буд. Шумо озодӣ ва неруи мусбатро ҳис мекунед, ки шуморо ба саргузаштҳои ҷолиб мебарад. Дили худро ба имкониятҳои нав ва таҷрибаҳои ғайриоддӣ боз кунед – онҳо метавонанд рӯзатонро рангоранг гардонанд. Одамони нав ва имкониятҳои ҷолиб сӯи шумо ҷалб мешаванд, пас, бо хушбинӣ ва кушодадилӣ амал кунед. Ба зиндагонӣ бо шавқ ва муҳаббат назар кунед ва аз ҳар лаҳза лаззат баред.
Саратон (21 июн-22 июл)
Имрӯз шояд каме душвор ва пур аз нофаҳмӣ бошад. Эҳтимол, монеаҳо ва маҳдудиятҳои ғайричашмдошт рӯй диҳанд, ки нерӯ ва рӯҳияи шуморо коста созанд. Дар чунин ҳолатҳо, оромиро ҳифз кунед ва нагузоред, ки эҳсосоти манфӣ ба шумо таъсир расонанд. Аз низоъ дурӣ ҷӯед ва тасмимҳоро бо тааммул ва эҳтиёт қабул кунед. Агар зарурат бошад, аз наздикони худ маслиҳат пурсед ва ба садои ботинатон гӯш диҳед. Сабру таҳаммул пешаи шумо бошад – ҳатто рӯзҳои мушкил низ дарсҳои муҳим медиҳанд ва шуморо қавитар месозанд.
Асад (23 июл-22 август)
Имрӯзатон ором ва бидуни тағйироти куллӣ хоҳад гузашт. Дар корҳоятон устувор бошед ва нагузоред, ки эҳсосоти манфӣ шуморо идора кунанд. Агар бо мушкилоти хурд рӯ ба рӯ шавед, фаромӯш накунед, ки онҳо муваққатӣ ҳастанд ва шумо метавонед онҳоро бо осонӣ паси сар кунед. Бо наздиконатон робитаи гармро нигоҳ доред ва ба онҳо таваҷҷуҳ зоҳир кунед. Дар бораи саломатии ҷисмонӣ ва равонии худ низ ғамхорӣ намоед. Ин рӯз барои истироҳат мусоид аст.
Сунбула (23 август-22 сентябр)
Имрӯз барои шумо як рӯзи пур аз эҳсосот ва ҳамзамон оромиш хоҳад буд. Дар муносибат бо дигарон самимӣ ва ғамхор бошед – ин ба шумо кумак мекунад, ки робитаҳои наздикатонро мустаҳкамтар созед. Ҳунару маҳорат метавонад барои шумо як манбаи нерӯ ва илҳом гардад.
Мизон (23 сентябр-22 октябр)
Рӯзи шумо бо осоиштагӣ ва оромӣ мегузарад. Шумо эҳсос мекунед, ки дар муҳити худ оромиш ва субот вуҷуд дорад. Имрӯз барои фикрронию худшиносӣ хеле мувофиқ аст, пас, ба эҳсосот ва андешаҳои ботинии худ диққат диҳед. Эҷодкорӣ ва хаёлоти шумо имрӯз хеле фаъол хоҳанд буд, ки метавонад ба шумо барои дарёфти ҳалли нав дар корҳои гуногун кумак кунад. Ҳар чизро бо оромӣ ва сабурӣ қабул кунед.
Ақраб (23 октябр-21 ноябр)
Имрӯз шояд бо баъзе душвориҳо ва монеаҳо рӯ ба рӯ шавед. Шояд вазъиятҳое пеш оянд, ки шуморо зери фишор қарор диҳанд. Муҳим аст, ки худро ором нигоҳ доред ва ба тағйирот бо сабр муносибат кунед. Аз баҳсҳои беҳуда ва ихтилофҳо канорагирӣ намоед, зеро онҳо метавонанд вазъиятро мураккабтар созанд. Агар нақшаҳоятон тағйир ёбанд, ноумед нашавед – танҳо боҷуръат ва хирадмандона муносибат кунед.
Қавс (22 ноябр-21 декабр)
Имрӯз барои шумо як рӯзи пур аз имкониятҳо ва шодмонӣ хоҳад буд. Шумо неру ва рӯҳияи баландро эҳсос мекунед, ки ба шумо имкон медиҳад, ҳар гуна мушкилотро паси сар кунед. Муносибатҳои шумо бо наздикон беҳтар хоҳанд шуд. Имрӯз бо рӯҳияи кушод ва дили пур ба корҳои нав машғул равед.
Ҷаддӣ (22 декабр-19 январ)
Рӯзи серталотуми шумо метавонад бо монеаҳои ғайричашмдошт ҳамроҳ шавад. Эҳтимол, тағйирот дар нақшаҳоятон рух диҳад. Сабру таҳаммулро аз даст надиҳед ва кӯшиш кунед, ки бо хирад ва оромиш амал кунед. Ҳар мушкилоте, ки имрӯз пеш меояд, метавонад ба шумо сабақҳои арзишманд диҳад.
Далв (20 январ-18 феврал)
Имрӯз барои шумо рӯзи дурахшон ва пур аз муваффақият хоҳад буд. Қудрати шахсӣ ва эътимоди шумо метавонад шуморо ба комёбиҳои калон расонад. Ба имкониятҳои нав кушода бошед – одамони гирду атроф аз шумо илҳом хоҳанд гирифт.
Ҳут (19 феврал-20 март)
Рӯзи пур аз шодӣ ва сюрпризҳо дар пеш аст! Энергияи шумо баланд хоҳад буд ва имкониятҳои нав шуморо интизоранд. Аз таҷрибаҳои нав наҳаросед ва ба ҳисси ботинии худ эътимод кунед. Имрӯз барои рушди шахсӣ ва ҳаловати зиндагӣ хеле мувофиқ аст.
