Ҳамал (21 март-19 апрел)
Имрӯз неру ва шавқи шумо кумак мекунанд, ки дар бисёр самтҳо ба муваффақият ноил шавед. Кӯшиш кунед, ки кушодафикр бошед ва ба тағйирот мутобиқ шавед. Ба қобилиятҳои худ бовар кунед ва ба ҳадафҳоятон содиқ бошед, новобаста аз он ки чӣ рӯй медиҳад. Муҳим аст, ки мувозинати ҳаётиро нигоҳ доред ва ба ҳолати ҷисмонии худ ғамхорӣ зоҳир кунед. Вақти кофӣ барои истироҳат ва барқарор кардани қувваатон ҷудо намоед. Ҳарчи бештар бо атрофиён муносибати хуб дошта бошед.
Савр (20 апрел-20 май)
Имрӯз метавонад душвор ва пур аз эҳсоси ноустуворӣ бошад. Шояд бо монеаҳои ногаҳонӣ ва маҳдудиятҳое рӯ ба рӯ шавед, ки метавонанд табъи шуморо хира созанд. Ба рӯйдодҳои ғайричашмдошт омода бошед ва кӯшиш кунед, ки бо тағйирот мутобиқ шавед. Муҳим аст, ки оромии худро нигоҳ доред ва нагузоред, ки эҳсосоти манфӣ ба шумо таъсир расонанд. Аз муноқишаҳо дурӣ ҷӯед ва қарорҳоро бо мулоҳиза ва эҳтиёт қабул кунед. Ба эҳсосоти ботинии худ гӯш диҳед ва дар ҳолати зарурӣ аз наздикони худ маслиҳат пурсед.
Ҷавзо (21 май-20 июн)
Имрӯз метавонед бо мушкилоти ғайричашмдошт ва ноумедиҳо дучор шавед, ки сабри шуморо месанҷанд. Аз қарорҳои саросемавор ва вазъиятҳои хавфнок худдорӣ намоед. Ба худ вақт диҳед, то фикр кунед ва барои рушд ва такомули шахсӣ имконият пайдо кунед. Сабр ва қувваи ботинии худро барои паси сар кардани ин душвориҳо истифода баред. Дар хотир дошта бошед, ки шикаст ва душвориҳо танҳо монеаҳои муваққатӣ мебошанд ва метавонанд шуморо боз ҳам қавитар ва донотар гардонанд.
Саратон (21 июн-22 июл)
Имрӯз рӯзест ором ва беташвиш. Шумо эҳсоси устуворӣ ва ҳамоҳангиро дар муҳити худ эҳсос хоҳед кард. Имрӯз ҳисси интуицияи шумо хеле қавӣ хоҳад буд, пас ба он эътимод кунед ва ба овози ботинии худ гӯш диҳед. Ҳар гуна имконияти наверо бо хушнудӣ қабул кунед ва аз тағйирот натарсед. Тасаввуроти шумо имрӯз хеле бой ва эҷодкорона хоҳад буд, ки метавонад шуморо ба кашфиётҳои нав раҳнамоӣ кунад. Кӯшиш кунед, ки дар ҳама ҳолатҳо оромӣ ва мувозинатро нигоҳ доред, то имрӯзро ба нафъи худ истифода баред.
Асад (23 июл-22 август)
Имрӯз барои шумо рӯзест пур аз ҳаяҷон ва имкониятҳо. Шумо эҳсос мекунед, ки энергия ва кунҷкобии шумо баланд аст, ин ба шумо имкон медиҳад, ки идеяҳои навро таҳқиқ кунед ва таҷрибаҳои тоза ба даст оред. Ба тағйирот омода бошед ва аз имкониятҳои тоза истифода кунед. Имрӯз шояд бо одамони ҷолиб рӯ ба рӯ шавед, ки доираи донишу тафаккури шуморо васеъ мекунанд. Барои ноил шудан ба муваффақият, чандирӣ ва мутобиқшавӣ муҳим аст. Аз баён кардани андешаҳо ва идеяҳои худ наҳаросед.
Сунбула (23 август-22 сентябр)
Имрӯз пур аз навовариҳо ва рӯйдодҳои ғайричашмдошт хоҳад буд. Шумо хоҳиши озодӣ ва мустақилиятро эҳсос мекунед, ки ба шумо барои раҳоӣ аз маҳдудиятҳо кумак мерасонад. Барои имкониятҳои нав ва рӯйдодҳои ғайриинтизор омода бошед, зеро онҳо метавонанд рӯзи шуморо рангин созанд. Зеҳни тез ва эҷодкории шумо метавонад ба шумо дар пайдо кардани идеяҳои ҷолиб ва лоиҳаҳои нав кумак кунад. Аз нишон додани шахсияти худ наҳаросед.
Мизон (23 сентябр-22 октябр)
Имрӯз барои шумо рӯзи пур аз неру ва дигаргуниҳо хоҳад буд. Шумо эҳсос мекунед, ки дар худ қувва ва иродаи зиёд доред, ки ба шумо имкон медиҳад, ки мушкилотро паси сар кунед. Ба тағйирот бо дилу нияти кушод назар кунед. Иродаи қавӣ ва қатъияти шумо ба шумо кӯмак мекунад, ки ҳар гуна душвориро бартараф намоед.
Ақраб (23 октябр-21 ноябр)
Имрӯз саъю кӯшиши шумо ва муносибати ҷиддиятон натиҷаҳои хуб хоҳанд овард. Эҳтимол аст, ки хабарҳои хуш ва имкониятҳои ғайричашмдошт ба шумо дари нав кушоянд. Имрӯз шумо фикрҳои возеҳ ва эътимоди комил хоҳед дошт, ки ба қабули қарорҳои дуруст мусоидат мекунанд. Агар гирифтори зуком шуда бошед, бештар истироҳат кунед.
Қавс (22 ноябр-21 декабр)
Имрӯз метавонад душвор ва пур аз монеаҳо бошад. Шояд шумо бо мушкилоте рӯ ба рӯ шавед, ки ноустуворӣ ва нооромиро ба вуҷуд меоранд. Муҳим аст, ки худро идора кунед ва эҳсосоти манфиро назорат намоед. Аз муноқишаҳо канорагирӣ кунед ва қарорҳои оқилона қабул кунед.
Ҷаддӣ (22 декабр-19 январ)
Имрӯз барои шумо пур аз неруи мусбат ва илҳом хоҳад буд. Имкониятҳои нав ва таҷрибаҳои эҷодӣ метавонанд шуморо рӯҳбаланд кунанд. Ба нафаре ки дигаронро дар ҳузури шумо бадгӯӣ ва ғайбат мекунад, бовар накунед. Бо худтабобаткунӣ машғул нашавед.
Далв (20 январ-18 феврал)
Имрӯз барои шумо рӯзест пур аз неру ва дигаргуниҳои муҳим. Шумо эҳсос мекунед, ки қувват ва иродаи зиёд доред, ин ба шумо имконият медиҳад, ки ҳама гуна мушкилотро паси сар намоед. Ба тағйирот бо дили кушод ва эътимоди комил нигоҳ кунед, зеро онҳо метавонанд барои рушди шахсӣ ва касбии шумо муфид бошанд. Имрӯз метавонад барои қабули қарорҳои ҷиддӣ мусоид бошад. Муҳим аст, ки аз дудилагӣ ва шубҳа дур бошед ва ба ҳисси ботинии худ эътимод кунед. Агар имкони таҷрибаҳои нав пайдо шавад, аз он натарсед, зеро онҳо метавонанд шуморо ба самти нав ва пешрафт раҳнамоӣ кунанд.
Ҳут (19 феврал-20 март)
Имрӯз барои шумо рӯзест пур аз оромиш ва осудагӣ. Набояд саросема амал кунед – беҳтар аст, ки оромона ба воқеият назар андозед ва қарорҳои хирадмандона қабул намоед. Ба атрофиён диққати бештар диҳед, зеро онҳо метавонанд ба дастгирӣ ва ҳамдардии шумо ниёз дошта бошанд. Муносибатҳои шумо имрӯз метавонанд бо самимият ва гармиву меҳрубонӣ пур шаванд. Агар худро каме хаста эҳсос кунед, вақти бештарро барои истироҳат ҷудо намоед. Муҳим аст, ки эҳсосоти худро идора кунед ва нагузоред, ки стресс ба рӯҳияи шумо таъсир расонад.
