Ҳамал
Дар ин рӯз тамоми тағйиротҳои зиндагиро ҳамчун фишори руҳӣ қабул мекунед. Ҳатто дар ҷойи кор диққати худро ҷалб кардану супоришҳои роҳбариятро иҷро карданатон душвор мегардад. Нафароне, ки бо меҳнати вазнини ҷисмонӣ машғуланд, бояд аз ҷароҳат бардоштан ҳушёр бошанд.
Савр
Барои ба мақсад расидан шитоб накунед, вагарна дӯстони содиқу дилпурро аз худ дур месозед. Танҳо манфиати шахсии худро фикр карда, ғалат мекунед. Бегоҳирӯзиро бо шахси дӯстдоштаатон мегузаронед.
Ҷавзо
Дар ҳалли тамоми мушкилоти зиндагӣ муваффақ мегардед, ҳатто мушкили вобаста ба саломатиро ба хубӣ рафъ месозед. Барои назди табиб рафтан вақт ёфта, аз хуб будани вазъи саломатиятон дилпур мегардед. Аз ҷониби яке аз дӯстонатон бахилӣ имкон дорад.
Саратон
Аксари корҳоятон бебарор анҷом меёбанд. Касеро гунаҳкор насозед, вале худро низ азоб надиҳед. Ба ҷойҳои серодам рафтанро маслиҳат намедиҳем. Хатари ба вазъияти ногувор афтидану ба амалҳои ғайри қонунӣ даст заданатон имкон дорад.
Асад
Дар ин рӯз ба ҷойи кори дигар гузаштанатон имкон дорад. Корҳои нотамоми худро ба анҷом расонида, бо дӯстатон нақшаҳои минбаъдаро тартиб диҳед. Шиносоии кӯтоҳмуддати ошиқонаатон ояндаи нек дорад.
Сунбула
Имрӯзро дар хона гузаронед. Агар имкон дошта бошед, ҷавоб гирифта, истироҳат кунед. Сафарҳои роҳи дурро ба таъхир гузоред, вагарна имкони рух додани садамаи нақлиётӣ вуҷуд дорад. Қабл аз гаперо гуфтану амал намудан нағзакак андеша намоед, вагарна бо наздикон муноқиша имкон дорад.
Мизон
Бо гуноҳи худ ба вазъи ногуворе гирифтор мегардед. Вазъи молиявиятон бо шарофати дӯсти саховатмандатон рӯ ба беҳбудӣ меорад. Аз ҳад зиёд ғами ёри рафтаатон нахӯред, ба наздикӣ аз нав бо ҳам вохӯрда, оташи муҳаббататон аз нав аланга мезанад.
Ақраб
Барои он ки аз норасоии маблағ руҳафтода нашавед, аз субҳи содиқ аз пайи пайдо кардани ҷойи нави корӣ шавед. Буҷаи худро тартиб дода, чизҳои қимату нодаркорро харидорӣ накунед. Бегоҳирӯзӣ бо шахсе вомехӯред, ки дар зиндагиятон нақши муҳим мебозад.
Қавс
Агар кори шумо бо техника ё ашёҳои нӯгтезу хатарнок алоқаманд бошад, бояд хеле боэҳтиёт бошед. Аз нӯшидани машрубот ва робита бо нафарони бадкирдор худдорӣ намоед. Рӯзи душвор аст, бояд хеле меҳрубон бошед. Барои мустаҳкамии масунияти витамин истеъмол кунед.
Ҷаддӣ
Хабари муҳиме шунида, нақшаҳоятонро фавран тағйир медиҳед. Сафару рухсатии кӯтоҳмуддатро ба таъхир гузоштанатон лозим меояд. Дар ҳаёти шахсӣ ҷаддиҳо бояд ба саросемагӣ роҳ надиҳанд. Агар шумо ба наздикӣ шинос шуда бошед, барои оиладор шудан саросема нашавед.
Далв
Ба корҳои дигарон ва ба ҳаёти шахсии нафаре бинӣ нахалонед. Вагарна дӯсти наздикатонро меранҷонед. Барои рафъ намудани бемории ҷиддӣ, гурдаву ҷоғари худро ташхис кунед. Бегоҳирӯзӣ хабари хуш шунида, фикрҳои мағшушро аз сар дур месозед.
Ҳут
Дар ин рӯз дар боби баланд бардоштани маош ба сардор муроҷиат накунед, пешниҳодатон қабул намегардад. Аз тамоми ҳодисаҳое, ки боиси ҷароҳат бардоштанатон мегарданд, худро дур гиред. Ба танқид оромона гӯш диҳеду кӯшиш кунед, дигаронро танқид накунед.
