Ҳамал (21 март-19 апрел)
Ҳодисаҳои ногаҳонӣ шояд ба муносибатҳои шахсии шумо таъсир расонанд. Дар бораи шахсе, ки ба шумо таваҷҷуҳ дорад, чизе мефаҳмед. Аз таъмир кардан худдорӣ намоед. Беҳтараш вақти худро барои истироҳат сарф кунед. Ба ҳеҷ кас такя накунед, маслиҳати наздикон метавонанд шуморо ба корҳои беҳуда банд созанд. Зиндагии худро тағйир диҳед – ин ба шумо оромиш мебахшад.
Савр (20 апрел-20 май)
Дар ин рӯз кӯшиш намоед, ки аз ҷанҷолҳои беҳуда худдорӣ кунед ва рӯҳияи худро беҳуда хароб насозед. Дар кор шуморо кӯшиши зиёд лозим меояд, то муваффақ гардед. Агар чизеро гум кунед, воҳима накунед! Он зуд ёфт мешавад ё ба зудӣ иваз хоҳад шуд. Дар нимаи дуюми рӯз эҳтиёт бошед – асабоният ва хастагӣ метавонанд ба саломатии шумо таъсири манфӣ расонанд.
Ҷавзо (21 май-20 июн)
Дар муносибатҳои шахсӣ тағйирот эҳтимол аст, зеро шиддатнокии эҳсосот афзуда истодааст. Бо шахси наздикатон муноқиша карданатон имконпазир аст – бо хирадмандӣ рафтор кунед, то муноқишаро пешгирӣ намоед. Имрӯз барои хароҷоти калон мусоид нест – маблағҳои худро сарфакорона истифода баред. Аз кори зиёдатӣ худдорӣ намоед, шумо наметавонед ҳамаи вазифаҳоро иҷро кунед.
Саратон (21 июн-22 июл)
Ҳодисаи ғайричашмдошт дар назар нест. Эҳтимол хабаре гиред, ки боиси тағйирот дар муҳити оилавии шумо мегардад. Агар бо роҳбарияти худ муомилаи хуб намуда, сабр ва таҳаммул нишон диҳед, ин метавонад ба пешрафти касбии шумо мусоидат кунад. Харидҳои ноҷо ва хароҷоти зиёдатӣ имконпазиранд – эҳтиёт бошед! Кӯшиш намоед, ки аз ҳодисаҳои манфӣ дур бошед ва худро аз эҳсосоти нохуш эмин нигоҳ доред.
Асад (23 июл-22 август)
Шахсе пинҳонӣ ба шумо таваҷҷуҳ дорад! Агар шумо озод бошед, муносибати ошиқона эҳтимол дорад. Вагарна беҳтар аст, ки ба васваса дода нашавед ва садоқати худро ҳифз намоед. Имрӯз барои баррасии масъалаҳои муҳими оилавӣ вақти хуб аст – ба назари аъзои оила гӯш диҳед. Рӯзи серташвиш ва пур аз вохӯриҳо дар пеш аст. Аз хӯрдани хӯрокҳои тез ва серравған худдорӣ кунед – саломатии шумо муҳим аст!
Сунбула (23 август-22 сентябр)
Имрӯз шумо дар бораи муносибатҳои худ бештар фикр хоҳед кард. Чӣ шуморо хушбахт мекунад? Бе худфиребӣ посух диҳед. Ин ба шумо кумак мекунад, ки роҳаттар бошед. Имрӯз миннатдории худро нисбат ба наздикон нишон дода метавонед. Имрӯз барои ҳалли масъалаҳои молиявӣ рӯзи хуб аст – талош кунед, ки даромади худро зиёд кунед. Ба назар мерасад, ки шумо ҳама мушкилотро паси сар карда метавонед, аммо ногуфтаҳои зиёд боқӣ мондаанд.
Мизон (23 сентябр-22 октябр)
Имрӯз ягон ҷанҷол эҳтимол надорад, бинобар ин, аз фурсат истифода баред. Агар вазифаи муҳиме ба дӯши шумо гузошта шавад, онро бо диққат иҷро кунед. Онҳое, ки бо кӯшиш ва заҳмат кор мекунанд, ҳатман маблағи хуб ба даст меоранд. Агар шумо ба тағйироти обу ҳаво ҳассос бошед, эҳтимолан дар давоми рӯз табъи шумо ноором шавад, аммо ба зудӣ ҳамаи нороҳатиҳо мегузаранд.
Ақраб (23 октябр-21 ноябр)
Имрӯз барои шурӯи муносибатҳои ошиқона вақти мувофиқ нест, зеро эҳтимоли ноумедӣ зиёд аст. Ба корҳои хона бештар таваҷҷуҳ зоҳир кунед – масъалаҳои оилавӣ диққати шуморо талаб мекунанд. Дар муҳити корӣ эҳтиёт бошед, зеро душманони ноаён метавонанд фаъол шаванд. Бо вуҷуди ин, вазъи молиявии шумо ба зудӣ устувор мегардад ва заҳмати шумо подоши худро хоҳад ёфт.
Қавс (22 ноябр-21 декабр)
Дар ҳаёти шумо тағйироти ҷиддӣ рух дода метавонад. Ба наздикон бо шубҳа нигоҳ накунед – баъзе фикрҳои шумо асос надоранд. Дар кор муносибати беғаразона дошта бошед, ҳатто агар ҳамкорон ба он сазовор набошанд. Харидҳои нолозимро маҳдуд созед, то пулро беҳуда сарф накунед. Агар имконият бошад, ба ҳаммом ё сауна равед – ин ба шумо фоида меорад.
Ҷаддӣ (22 декабр-19 январ)
Агар шумо дар ҷустуҷӯи муҳаббат бошед, он наздик аст. Корҳоятон зиёду серташвиш мешавед, аммо дӯстони наздик шуморо дастгирӣ хоҳанд кард. Имрӯз барои рушди касбӣ ва қабули қарорҳои муҳими корӣ рӯзи мувофиқ аст. Худро аз ҳад зиёд хаста накунед, бештар дар муҳити ором истироҳат кунед. Ба наздикони худ таваҷҷуҳ намоед.
Далв (20 январ-18 феврал)
Беҳтарин кор дар ин рӯз – оромӣ ва истироҳат аст. Бо наздикон нофаҳмӣ эҳтимол дорад. Ошиқон бо ҳам забон ёфта наметавонанд. Вале шумо дар ҳама ҳолат бо дилёбӣ аз мушкилот берун шуда метавонед. Аз шиддати зиёди ҷисмонӣ ва стресс дурӣ ҷӯед. Дар касбу коратон пешравӣ камтар аст, аммо вазъи молиявӣ устувор боқӣ мемонад.
Ҳут (19 феврал-20 март)
Барои нафароне, ки ҳамсар надоранд, эҳтимоли пайдо шудани ишқи нав вуҷуд дорад. Дар хона сюрпризе имкон дорад, ки шояд писанди шумо набошад. Худро ба даст гирифта, онро бо сабру тоқат қабул намоед. Ба фикру ақидаҳои дигарон эҳтиром гузоред – ин ба мустаҳкамшавии муносибатҳо кумак мекунад. Аз истеъмоли хӯроки вазнин ва гӯшт худдорӣ намоед, меваву сабзавотро афзал донед.
