Чанд рӯз қабл бачаи ҳамсояамон бемор шуда аз олам даргузашт. Занҳои хешу таборашон “мо мурдаамонро ба бегона намедиҳем” гуфта, ҷасади маитро худашон шустанд ва кафан карданд. Донистан мехостам, ки дар дини мубини ислом мурдаи писарро шустани занҳо раво ҳаст ё не? Умуман, дар бораи тарзи дурусти шустани маит каме маълумот диҳед.
С, аз шаҳри Норак
Посухи домулло Ҷамолиддин Хомӯшӣ
Аслан аз рӯйи қавонини ислом майит агар мард бошад, бояд мардҳо ӯро ғусл диҳанд, зан бошад, ӯро занҳо мешӯянд. Дар сурати бачаи хурдсол, яъне ноболиғ будани маит раво аст, ки занҳо ӯро ғусл дода, ҷасадашро бишӯянд.
Тарзи дурусти шустани маит чунин аст: Қабл аз ғусл тахти майит ба хотири эҳтиром бо васоили хушбӯ муаттар карда мешавад, сипас майитро ба рӯи тахт ба пушт ва ё ҳар тариқе, ки барои ғассол (шӯянда) осонтар бошад, мегузоранд.
Майит, агар болиғ бошад, пеш аз ғусл ӯро вузӯ медиҳанд, вале кӯдаки ба синни ақлу тамиз нарасида бошад, фақат ғусл дода мешавад. Вузӯ додани майит бе мазмаза (шустани даҳон) ва истиншоқ (шустани бинӣ) сурат мегирад, зеро дар дохил кардани об ба даҳону бинии майит ва хориҷ намудани он машаққат пеш меояд, ба ҳамин иллат мазмаза ва истиншоқ соқит мегардад.
Кӯтоҳ кардани мӯи лаб ва гирифтани нохуни майит, тоза кардани мӯи зери бағал ва зери ноф, шона кардани мӯи сару риши ӯ низ соқит мегардад, яъне ин амалҳо барои майит анҷом дода намешаванд.
Ғусли майитро аз тарафи росташ шурӯъ мекунанд, зеро аз ҷониби рост оғоз кардан суннат аст. Тарафи рости майитро се бор об рехта мешӯянд, сипас ба ҷониби рост гардонда, тарафи чапашро низ се бор об рехта мешӯянд.
Баъди шустани ду ҷониб майитро мешинонанд ва нафаре ӯро такя мегираду шикамашро бо нармӣ молиш медиҳад, агар чизе аз ӯ хориҷ шавад, онро мешӯянд, вале такроран ғусл намедиҳанд. Пас аз ин бадани майитро бо порчае хушк мекунанд.
Майитро бо обе, ки дар он барги гиёҳи сидр ё ушнон андохта шудааст, шустан лозим аст, агар чунин барги гиёҳ пайдо нашуд, ба оби софе, ки ба он гиёҳи хитмӣ (яъне ғармаш, ки гиёҳи хушбуй буда, ҳамчун собун дар пок сохтани аъзо ба кор бурда мешавад) омехта карда шудааст, ӯро ғусл медиҳанд.
