Дар оилаи мо баҳси манзил ҳамеша вуҷуд дошт. Имрӯз ба хотири сар задани ноҳақӣ дар ҳаққи падарам мехоҳам аз шумо як нуқтаи муҳимро пурсам.
Хонаи падарамро бародараш баъди 20 соли зиндагӣ соҳиб шуд ва бар ивазаш ба мо пули ночиз дод.
Оё ман метавонам, ки аз сари нав даъвои судӣ кунам ва ҳақи падарамро баргардонам?
Шамшод Зарипов
Посух
Тибқи қонун агар вобаста ба масъалаи муайян созиши оштӣ ҷой дошта бошад ё даъвогар аз даъвояш даст кашида бошад, ӯ (яъне даъвогар ) наметавонад такроран ба суд муроҷиат намояд. Тибқи моддаи 137 Кодекси мурофиавии граждании ҶТ ин ҳолат яке аз асосҳо барои рад кардан аз қабули аризаи даъвогӣ шуда метавонад.
