Асалро аз қадим чун доруворӣ барои бемориҳои зиёд истифода мебаранд.

Табибон мефармоянд, ки хӯрдани асал баданро аз моддаҳои зарарноки нодаркор пок месозад, гиреҳҳо ва рагҳоро мекушояд. Он балғами часпак ва рутубатҳоро нест менамояд, онҳоро аз ҷойҳои чуқур ва дури бадан мекашад ва ҳамчунин моддаҳои нодаркорро аз майна хориҷ менамояд.

Муайян шудааст, ки асал дорои 13 гурӯҳи бактерияҳое мебошад, ки кислотаи лактикӣ тавлид мекунанд. Исбот шудааст, ки ин бактерияҳо ҳатто ба чӯбчаи стрептококк таъсир мерасонанд, ки ҳангоми санҷиш дар лаборатория бемориҳои сироятиро ба вуҷуд меоранд.

Асал дар якҷоягӣ бо ширеши асал (прополис) махсусан фоидаовар аст, агар онро бо шир ё чойи сиёҳ бинӯшанд, саломатиро қавӣ ва рагҳои хунро васеъ мекунад. Чойи асалдор низ барои шамолхӯрӣ муфид аст.