Бисёр мушоҳида мекунем, ки ҳар нозир дилхоҳ мошинеро, ки дилаш мехоҳад, манъ карда, ҳуҷҷат мепурсад.

Оё мо, ронандагон ҳуқуқ дорем, ки аз нозири роҳ ҳуҷҷат пурсем ва аз ҳуқуқҳои худ дифоъ намоем?
С. А.

Посух

Дар асоси Қарори Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи ҳаракат дар роҳ” аз соли 2009 ҳангоми боз (манъ) доштани воситаи нақлиёт нозири роҳ ӯҳдадор аст, ки худаш назди воситаи нақлиёт рафта, худро муаррифӣ намояд ва сабаби манъ намуданашро (причина остонавление) тибқи қонунгузории ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ иброз намояд. Ронанда низ ҳуқуқ дорад, ки аз нозири роҳ ҳуҷҷати тасдиқкунанда (шаҳодатномаи хизматӣ) ва роҳхат (направление) ҳамзамон дислакатсияро пурсон шавад. Баъди ин ҳолатҳо ронанда бо талаби нозири роҳ ӯҳдадор аст, ки ҳуҷҷатҳои техникии воситаи нақлиёташро пешниҳод намояд.