Ҳар тирамоҳ кӯдакон бо ҳавои тағйирёбанда, боронҳои пай дар пай, шамол ва ҳавои абрноку сард рӯ ба рӯ мешаванд. Ба ҳамин хотир, яке аз масъалаҳои муҳим барои волидон ин аст, ки барои фарзандонашон пойафзоли мувофиқ интихоб намоянд, то гарм, бароҳат ва бехатар бошад.

Чӣ гуна пойафзолро интихоб кардан лозим аст?

1. Пойафзол бояд аз маводи нафаскашанда (матоъ, пӯсти табиӣ) бошад.

2. Обногузар бошад, то ки пойҳои кӯдак дар борон нам накашанд.

3. Тагпӯш (подошва) бояд ғафс ва зиддилағзиш бошад.

4. Андозаи пойафзод бояд муносиб, яъне набояд танг ё калон бошад. Ба андозаи пой 0,5-1 см фосила гузоред (барои ҷӯробҳои ғафс ва барои он ки пой бемалол дароз шавад).

5. Пойафзол бояд мулоим бошад, то ки пой дуруст рушд кунад.

Хулоса, интихоби пойафзоли дуруст дар фасли тирамоҳ барои кӯдакон нақши муҳим дорад. Пойафзоли босифат бояд:

1. Гарм ва бароҳат бошад.

2. Аз намӣ муҳофизат кунад.

3. Зиддилағзиш ва сабук бошад.

4. Ба пойи кӯдак мувофиқ интихоб шавад.

Бо чунин пойафзол фарзандон метавонанд бо озодӣ бозӣ кунанд, саломатии пойҳояшон ҳифз гардад ва тирамоҳро бо қадамҳои устувор пешвоз гиранд.